داوطلب وب‌سایت داوطلب
حرف اول
درود بر همراهان گرامی؛ با چهارمین شماره از گاهنامه داوطلب که به فاصله چند هفته از بزرگداشت اول ماه می (روز جهانی کارگر) منتشر می‌شود، در خدمت شما هستیم. آنهم در روزهایی که ایران، شاهد گسترش اعتراضات صنفی و مردمی به افزایش بحران معیشت و بی‌توجهی حاکمیت نسبت به حقوق کارگران است و سازماندهی، همچنان حلقه مفقوده بسیاری از کنش‌های اجتماعی و صنفی است. با امید به اینکه آگاهی از حقوق صنفی و مدنی و کنشگری هوشمندانه، گره‌گشای فردای جامعه ایران باشد؛ از شما دعوت می‌کنیم تا با چهارمین شماره از گاهنامه داوطلب که نخستین مطلب آن با آنچه امروز بر فضای صنفی و مدنی ایران می‌گذرد بی‌ارتباط نیست، همراه شوید.
در این مطلب با تاکتیک‌هایی برای کنشگری پایدار در شرایط محیطی پرمخاطره آشنا خواهیم شد. این ۲۰ تاکتیک به آندسته از کنشگران صنفی و مدنی که در محیط‌های پرریسک فعالیت می‌کنند و کنش‌های آنان در هر سطحی با برچسب امنیتی سرکوب یا محدود می‌شود؛ این امکان را می‌دهد تا موقعیت‌های جدید بسازند و از هر میزان ظرفیتی که در اختیار دارند، حداکثر استفاده را برده و فرصت‌های جدیدی برای پیشبرد اهداف خود خلق کنند.
در دومین مطلب منتشر شده این شماره اما به مرور مهمترین اعتراضات کارگری در سال ۱۴۰۰ نشسته‌ایم. از نیشکر هفت‌تپه که با ممارست و پیگیری کارگرانش، اندکی آرام گرفته تا اعتراضات دامنه‌داری که توسط معلمان شاغل و بازنشسته برگزار شده و همچنان نیز ادامه دارد.
از درون همین اعتراضات و حواشی آن است که مهمترین چالش‌های کارگران ایران، آشکار می‌شود و سومین مطلب منتشر شده در این شماره به صورت خلاصه مهمترینِ این چالشها را مورد واکاوی قرار داده است.
برای کمی تامل و درنگ بیشتر در حال و روز کارگر ایرانی اما، دیدن عمیق کارتون «حسین نقیب» را پیشنهاد می‌کنیم که طعنه‌ای زده به شکاف میان دستمزد و خط فقر.
شکافی که مدتهاست به دغدغه بخش بزرگی از مزدبگیران ایران تبدیل شده است. از کارگر روزمزد تا پرستاران و معلمان. اما دستاورد این کنش‌های اعتراضی چیست؟ معلمان که گسترده‌ترین حرکت‌های صنفی سالیان اخیر را سامان داده‌اند، امروز در کجای جغرافیای مطالبه‌گری جامعه ایرانی ایستاده‌اند؟! شاید جز خود آنها کسی نتواند به این پرسش به درستی پاسخ دهد. داوطلب در این شماره ، با تجمیع نظرات کنشگران صنفی معلمان به نقد درونی و بیرونی این جریان صنفی پرداخته و تجربه آنان را از سازماندهی کنش‌های صنفی ثبت و ضبط کرده است.
«سازماندهی» که حلقه مفقوده کنش‌های صنفی و مدنی در جامعه ایرانی است، نیازمند یادگیری مستمر تکنیک‌ها و تاکتیک‌های کار مشارکتی و بروزرسانی آنهاست. در این میان شاید، مروری بر تجربیات ثبت شده در کنش‌های صنفی، به فرآیند یادگیری و سپس به کار بستن آنها بر اساس بومی‌سازی تجربیات آموخته شده، کمک کند. تجربه کارگران «آمازون» در آمریکا در راه‌اندازی اولین اتحادیه کارگری این شرکت، در حالیکه موانع زیادی را پشت سر گذاشته‌اند، از جمله این تجربیات خواندنی است که پیشنهاد می‌کنیم خواندن آن را از دست ندهید.
اما در آخرین مطلب این شماره هم در حال و هوای ماه می مانده‌ایم و سری به چگونگی برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در کشورهای مختلف زده‌ایم. از هند، ترکیه، کره‌جنوبی، فرانسه، اسپانیا تا برگزاری مراسم دولتی خانه کارگر در تهران. نقطه مشترک در برخی از این کشورها، استفاده پلیس از خشونت در برابر کارگران معترض است.
شماره چهارم گاهنامه داوطلب را می توانید اینجا دانلود کنید.
