آزادی انجمن ها : عمل جمعی زبان جدید قدرت

 

حق آزادی انجمن یکی از حقوق بنیادین بشر است که در ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و در ماده ۲۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی – سیاسی و ماده ۸  میثاق حقوق اقتصادی – اجتماعی بر آن تاکید شده است . و بطور خاص در قوانین بین المللی کار، در کنوانسیون های ۸۷ و ۹۸ مورد توجه قرار گرفته است و در کنوانسیون بنیادین کار تاکید شده است که این حقوق جهان شمول بوده و در مورد همه مردم در همه کشورها عضو سازمان بین المللی کار صرف نظر از سطح توسعه اقتصادی آنها باید رعایت شود.

بر مبنای این حق ، همه شهروندان بویژه کارگران  می توانند بصورت رسمی و غیر رسمی با همکاری همدیگربطور آزادانه ، انجمن یا اتحادیه تاسیس نمایند وبطور آزادانه برای تحقق اهدف و علایق مشترک شان به صورت مسالمت آمیز در چارچوب قانون فعالیت نمایند و به عبارت دیگر به زندگی اجتماعی – سیاسی خود سامان دهند و مقامات دولتي حق هیچگونه  دخالت در تاسیس و فعالیت تشکلهای مدنی و کارگری را ندارند و نمی توانند تشکل های كارگری را  از طريق اداري منحل يا توقيف کنند.

حق سازمانیابی و حق آزادی فعالیت انجمنی یکی از شاخص های مهم یک جامعه دموکراتیک است که شهروندان می توانند در قالب و فرم انجمن / سازمان به انباشت قدرت اجتماعی بپردازند و از طریق انباشت قدرت اجتماعی صاحبان قدرت سیاسی را واداربه پاسخگویی در قبال تعهدات، تصمیمات ، مسئولیت ها و وظایف شان نمایند.

اینجا را هم نگاه کنید

بی‌پاسخ ماندن نود درصد اعتراضات کارگری در ایران: راه حل در «سازماندهی» است

تارنمای داوطلب: عدم پاسخگویی به مطالبات کارگران در ایران یک مشکل جدی است. بررسی‌های «داوطلب» …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.