دو تجمع سراسری در یک ماه: معلمان بازهم به خیابانها آمدند

به گزارش تارنمای داوطلب؛ صبح امروز پنجشنبه ۲۲ مهرماه ۱۴۰۰، بار دیگر شهرهای مختلف کشور شاهد برگزاری تجمعات صنفی معلمان بود. معلمان شاغل و بازنشسته که در ماههای اخیر بارها به صورت پراکنده اعتراضاتی را برپا کرده‌ بودند، برای دومین بار در یک ماه اخیر به دعوت شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی که یک تشکل مستقل است، تجمع سراسری برگزار کردند. این تجمعات در شهرستانها در مقابل اداره‌های آموزش و پرورش و در تهران مقابل سازمان برنامه و بودجه برگزار شد. اصلاح لایحه رتبه‌بندی معلمان به میزان ۸۰ درصد حقوق و مزایای اعضای هیات علمی دانشگاهها و همسان‌سازی حقوق معلمان بازنشسته از جمله مطالبات معلمان معترض است. بر اساس گزارشهایی که کانال‌های تلگرامی منتسب به کانون صنفی معلمان منتشر کرده‌اند؛ تجمعات امروز معلمان به صورت پراکنده در برخی از شهرها از جمله همدان، زنجان، شیراز، قم، تهران، اراک، نورآباد ممسنی، کرمانشاه، کردستان( مریوان، سقز و زیویه)، لرستان(سلسله،خرم‌آباد، بروجرد)، خوزستان(خرمشهر، بهبهان)، کرمان، بوشهر و بندرعباس برگزار شد.

معلمان در تجمعات امروز در قالب شعارها و پلاکاردهایی به تبعیض‌ها، بی‌عدالتی‌ها در پرداخت دستمزد معلمان و افزایش فشار بر فعالان صنفی اعتراض کردند. «نه تبعیض نه سازش، رتبه بدون خواهش» ، «اجرای رتبه‌بندی حق مسلم ماست»، «اجرای همسان‌سازی حق مسلم ماست»، «معلم زندانی آزاد باید گردد» ، «معلم می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد»، «معیشت، منزلت، سلامت حق مسلم ماست»، از جمله شعارهای معلمان در تجمع امروز بود.

قطعنامه تجمع ۲۲ مهرماه

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان در قطعنامه پایانی تجمع ۲۲ مهر معلمان سراسر کشور با اشاره به اینکه « امروز بیش از هر زمان دیگری زندگی و معیشت معلمان درتنگناست»، دلایل برگزاری این گردهم‌آیی را تشریح کرد.

در این قطعنامه آمده است: «لایحه رتبه‌بندی بارگذاری شده درمجلس موردقبول ما نیست وهمانطور که در نامه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران به نمایندگان مجلس آمده ‌است،خواستارتغییر آن هستیم. بایستی حقوق و مزایای هر فرهنگی حداقل هشتاد درصد حقوق ومزایای اعضای هیئت علمی دانشگاه باشد. ما با افزایش ساعت کار موظف از۲۴ ساعت به ۳۰ ساعت شدیدا مخالفیم.»

دفاع از حقوق بازنشستگان ، اجرای کامل قانون مدیریت خدمات کشوری و همسان‌سازی حقوق بازنشستگان از دیگر مطالباتی است که در این قطعنامه به عنوان دلایل برگزاری این تجمعات به آن اشاره شده است. «درحالی بر حق قانونی بازنشستگان تاکید می‌کنیم که متاسفانه با توجه به نرخ روزافزون تورم وکاهش ارزش پول، بازنشستگان سال ۹۹ هنوز پاداش پایان خدمت خودرا دریافت نکرده اند.»

دفاع ازحقوق دانش‌آموزان با تاکید برآموزش رایگان، عادلانه وباکیفیت از دیگر مطالبات معلمان معترض است. در بخش دیگری از این قطعنامه با اشاره به کمبود زیرساخت‌های مناسب برای آموزش مجازی استاندارد و همچنین لزوم واکسیناسیون همگانی کووید۱۹، آمده است: « استاندارد تراکم هرکلاس ۱۶ دانش آموزاست، تهیه واکسن مورد تایید سازمان بهداشت جهانی وتوزیع ماسک والکل، حق دانش آموزان است. بنابرگفته مسئولان حداقل ۳ میلیون کودک از آموزش مجازی محروم بوده‌اند، از آنجایی که این محرومیت ناشی ازعدم دسترسی به امکاناتی مانند تبلت وگوشی هوشمند و اینترنت مناسب است ماخواهان تامین رایگان این ملزومات برای همه ازجمله دانش‌آموزان مناطق محروم هستیم. از طرفی وظیفه دولت است که امکانات آموزش مجازی رابرای تمام معلمان فراهم نماید.»

پرونده‌سازی برای فعالان صنفی معلمان در روزهای گذشته مورد دیگری است که در این قطعنامه به آن اشاره شده است: « درطی روزهای گذشته باافزایش اعتراضات و تجمعات معلمان، نیروهای امنیتی و قضایی روند نادرست گذشته راادامه داده، اقدام به احضار، پرونده‌سازی، بازداشت واخراج فعالان صنفی نموده‌اند . شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران ضمن محکوم نمودن این اقدامات غیرمسئولانه ، خواهان توقف احضارها، بسته‌شدن پرونده‌ها، آزادی معلمان دربند و بازگشت به کار معلمان اخراجی است. »

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان تاکید کرده است که «حاکمیت به جای بگیر و ببندها و تهدیدها باید در قبال فرهنگیان شاغل و بازنشسته پاسخگو باشد و مطالبات معلمان رامحقق نماید و بداند این مطالبه‌گری متکی به فردنیست و نمی‌توان بااحضار، پرونده ‌سازی، زندان و اخراج آن رامتوقف کرد.»

این تشکل صنفی در ادامه قطعنامه تجمع 22 مهرماه بر صدای معلمان را “صدای بی‌صدایان” نامیده و با بیان اینکه « ستم برمردم و اقشار مختلف جامعه خلاف اخلاق انسانی بوده و ماآمده ایم صدای بی صدایان باشیم»، یادآوری کرده است: «مربیان پیش دبستانی وآموزشیاران نهضت سوادآموزی امنیت شغلی ندارند، برابر قانون اساسی اشتغال حق همه شهروندان است. دست ازاستثمار معلمان خرید خدمات آموزشی بردارید، جو فعالیتهای مسالمت آمیز و دلسورانه اصناف را بیش ازاین امنیتی نکنید، آنان فقط درمقابل کار و خدمت خالصانه خود، مزد شایسته یک زندگی آبرومند را می‌خواهند.اعتراض حق مردم است وسرکوب معترضین، جامعه رابه سمت خشونت می کشاند.

این تشکل صنفی از تمامی معلمان خواسته تا نسبت به حقوق خود بی‌تفاوت نباشند وپیگیرانه تات حقق کامل همه مطالبات، کوشش کنند. و در پیامی به مردم ایران با اشاره به کالایی‌سازی آموزش از سوی دولت اشاره کرده است: تعلیم وتربیت فرزندان شما سالهاست تعطیل شده است و دانش‌آموزان شما به حال خود رها شده‌اند. دولت همواره جیب شمارا خالی می‌کند و برای ارتقای سطح علمی فرزندان شما هیچ تلاشی نمی‌کند.

همچنین شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ضمن تاکید بر لزوم «همبستگی بین سایر اقشار و اصناف برای رهایی ازفقر و انحطاط اخلاقی،اقتصادی، اجتماعی» هشدار داده است که « در صورت بی توجهی حاکمیت به خواسته های فرهنگیان »، زمان و شیوه برگزاری اعتراضات گسترده تر را در فراخوان بعدی اطلاع‌رسانی خواهد کرد.

چالشهای برگزاری تجمعات صنفی

تشکل مستقل شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان که کانون‌ها و انجمن‌های صنفی معلمان اعضای آن را تشکیل می‌دهند؛ در یک هفته گذشته با اطلاع‌رسانی در شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسانهایی چون تلگرام و واتساپ از معلمان سراسر کشور خواسته بود در اقدامی هماهنگ در اعتراض به بی‌توجهی مسئولان به خواست‌ها و مطالبات معلمان تجمع صنفی برگزار کنند. در عین حال یک تشکل صنفی دیگر با نام « انجمن صنفی بازنشستگان کشوری» نیز با انتشار بیانیه‌ای از تجمع ۲۲ مهرماه فرهنگیان پشتیبانی کرده و اعلام کرد بود که بازنشستگان نیز به این تجمع خواهند پیوست. با این حال و با وجود پراکندگی تجمعات، جمعیت شرکت‌کننده در اعتراضات امروز چندان قابل توجه نبود. دلایل این امر را می‌توان در دو بخش ارزیابی کرد:

– فراخوان‌های پشت سر هم و فاقد برنامه‌ریزی

– افزایش فشار بر فعالان صنفی و بالارفتن هزینه شرکت در تجمعات

آخرین تجمع سراسری معلمان که به دعوت شورای هماهنگی برگزار شده بود به سوم مهرماه ۱۴۰۰ و همزمان با آغاز سال تحصیلی برمی‌گردد که بر اساس گزارشها، معلمان از حدود ۴۴ شهر در این تجمعات شرکت کردند. با وجود پراکندگی تجمعات در پی فراخوان قبلی شورای هماهنگی، به دلیل عدم همراهی قابل قبول بدنه و به رسمیت ‌شناخته نشدن تشکل‌های صنفی مستقل از سوی حاکمیت و محدودیت تاثیرگذاری آنها در تغییر سیاست‌گذاریها به نفع معلمان؛ این اعتراضات به نتیجه یا دستاوردی نرسید. بی‌نتیجه ماندن گردهم‌آیی های پی در پی از یک سو نشان از تمرکز این تشکل‌ها بر استفاده از یک تاکتیک و عدم شناسایی نقاط ضعف و قوت خود دارد و از سوی دیگر زمینه فرسودگی و ناامیدی بدنه معلمان را از حرکتهای هماهنگ صنفی فراهم می‌کند.

در عین حال سابقه سالهای اخیر نشان داده که پس از برگزاری تجمعات سراسری، فشارهای امنیتی بر فعالان صنفی بیشتر شده و برخی از آنها با بازداشت و ممنوع‌الکاری مواجه شدند. نمونه اخیر آن بازداشت و زندانی شدن عزیز قاسم زاده عضو کانون صنفی معلمان گیلان و بازگشت حکم ممنوع‌الکاری محمد حبیبی از کانون صنفی تهران است. به باور برخی فعالان صنفی؛ افزایش فشارهای امنیتی، بخش بزرگی از بدنه معلمان را که شناخت چندانی از تهدیدهای بیرونی و درونی فعالیت صنفی ندارند، از ترس افزایش هزینه‌های شرکت در تجمعات به عقب‌نشینی وادار می‌کند.