پیک‌نیک امریکایی‌ها در اولین دوشنبه هر سپتامبر؛ پوشیدن لباس سفید ممنوع!: روز کارگر امسال امریکا در ششم سپتامبر برگزار شد

تارنمای داوطلب – بر خلاف بیشتر کشورهای دنیا و از جمله کشورهای اروپایی که روز یکم ماه مه را به خاطر «روز جهانی کارگر» تعطیل می‌کنند، امریکایی‌ها اولین دوشنبه ماه سپتامبر را روز کارگر نامگذاری کرده‌اند که هر سال از یکم تا هفتم سپتامبر متغیر است. امسال روز ششم سپتامبر یعنی شانزدهم شهریور در ایالات متحده تعطیل رسمی و به نوعی پایان تابستان و تعطیلات تابستانی نیز به شمار می‌رود؛ روزی که مردم امریکا عمدتا با کباب یا سوسیس منقلی به عنوان غذای ملی و پیک‌نیک از خود پذیرایی می‌کنند و جالب‌تر آن که فعالیت‌های این روز یادآور جنبش‌های عدالت‌خواهانه کارگری اواخر قرن نوزدهم در امریکاست.

هم‌زمان با رشد اتحادیه‌ها و جنبش‌های کارگری قرن نوزدهم، گروه‌های متفاوتی از اتحادیه‌های کارگری روزهای مختلفی را برای جشن کارگری انتخاب کردند. در ایالات متحده، تعطیلی سپتامبر به نام روز کارگر برای اولین بار در اوایل دهه 1880 پیشنهاد شد.

درباره منشا روز کارگر در امریکا دو تئوری نزدیک به هم وجود دارد؛ برخی به روایتی باور دارند که راهپیمایی عظیم و موفق «شوالیه‌های کار» را در سپتامبر 1882 در نیویورک منشا این روز می‌داند؛ راهپیمایی که با همکاری سازمان‌های مختلف کارگری و با کمک «اتحادیه مرکزی کار نیویورک» به بزرگترین راهپیمایی زمان خود تبدیل شد تا زمینه تغییرات اساسی در وضعیت کارگران امریکا را در سال‌های بعد فراهم کند.

برخی دیگر پیشنهاد معاون رییس فدراسیون کار در سال 1882 را منشا روز کارگر امریکا می‌دانند؛ زمانی که پیتر.ج. مک‌گوایر پیشنهاد «روز تعطیلی برای قشر کارگر» را برای اولین دوشنبه ماه سپتامبر به «اتحادیه مرکزی کار نیویورک» اعلام کرد تا در این روز با تعطیل کردن کار، راهپیمایی و پیک‌نیک برای تامین مالی اتحادیه‌های محلی برگزار شود.

اورئون اولین ایالتی بود که این روز را به رسمیت شناخت و پس از آن 29 ایالت دیگر، این روز را به تعطیلات رسمی افزودند تا در کارزاری ده‌ساله با رای کنگره و امضای رییس جمهور به روز ملی در تقویم امریکا بدل شود.

در آن زمان میان اتحادیه‌های کارگری در مورد روز تعطیلی و جشن کارگری اختلاف نظر وجود داشت؛ برخی از آن‌ها از تأکید مستمر بر تاریخ راهپیمایی و پیک‌نیک سپتامبر حمایت کردند، در حالی که برخی دیگر به دنبال تعیین تاریخ سیاسی یکم مه بودند که در کنوانسیون 1885 فدراسیون کار امریکا، طی قطعنامه‌ای روز کوتاه و هشت ساعته کاری را پیشنهاد کرده بود. پرزیدنت گروور کلیولند از جمله دلواپسانی بود که می‌ترسیدند تعطیلات کارگری در اول ماه مه به عنوان یادبود ماجرای خونین بمب‌گذاری در تظاهرات کارگری 1886هایمارکت تبدیل شود و جنبش‌های سوسیالیستی و آنارشیستی حامی بزرگداشت اول مه را تقویت کند. رییس‌جمهور کلیولند در سال 1887 علنا با طرفداری از روز کارگر سپتامبر، باب گفتگو در این باره را به عنوان جایگزین کم‌التهاب «می‌دی – روز اول مه» باز کرده بود ولی وقایعی چون اعتصاب خونین کارگران خط آهن لوکس پالمن در شیکاگو که به اخراج 12هزار کارگر و استخدام نیروی جدید «اعتصاب‌شکن» و بالا گرفتن تنش انجامید، رییس جمهور کلیولند را بر آن داشت تا نهایتا در سال 1894 با امضای قانون فدرال، اولین دوشنبه سپتامبر را «تعطیل فدرال» اعلام کند تا وقایع جاری به جنبش ماه مه پیوند نخورد.

با این همه، تا سه دهه پس از امضای رییس جمهور گراور کلیولند پای سند فدرال تعطیلی «روز کارگر» فقط کارکنان دولتی این روز را تعطیل بودند.

تا دهه 1930، اتحادیه‌ها همچنان کارگران را به اعتصاب در این روز تشویق می‌کردند و از آنان می‌خواستند که اولین دوشنبه سپتامبر را سر کار حاضر نشوند تا روز تعطیلی کارگر جشن تمام کارگران امریکایی باشد. پیک‌نیک‌های روز کارگر و دیگر گردهمایی‌های عمومی اغلب شامل سخنرانی‌های رهبران برجسته کارگری بود که با ترکیب پیک‌نیک و طرح مطالبات کارگری بالاخره توانستند این روز را به جشنی برای تمام کارگران امریکایی تبدیل کنند

در روز کارگر امریکا پوشیدن لباس سفید، ممنوع!

این روز در هر ایالتی تقریبا با حال و هوای متفاوتی برگزار می‌شود؛ مثلا نیویورک ممکن است کارناوال و دسته‌های راهپیمایی و آتش‌بازی تدارک ببیند و واشنگتن با کنسرت رایگان ارکستر ملی با بلیت رایگان از این روز استقبال کند. کنشگران و فعالان کارگری ایالت‌های مختلف معمولا از فرصت روز کارگر برای پیشبرد اهداف کارگری، اطلاع‌رسانی و بهبود وضع کارگران سود می‌برند و شهروندان شاید ندانند تاریخچه کباب کردن سوسیس و استیک در این روز ویژه چیست و صرفا این روز را به تعطیل بگذرانند یا از تخفیف ویژه این روز برای خرید و آمادگی مدرسه سود ببرند. اما جالب این جاست که بر طبق یک سنت قدیمی، پوشیدن لباس سفید در این روز و روزهای پس از آن، ناپسند شمرده می‌شود.

هرچند امروزه دیگر پوشیدن رنگ سفید یاداور اختلاف طبقاتی یا مختص ماه‌های تابستان نیست و بسیاری که دیگر فصل‌ها و طبقات اجتماعی را با رنگ‌های خاصی مرتبط نمی‌دانند مجبور نیستند این قاعده پوشش را به یاد بیاورند ولی پیش از ظهور دستگاه تهویه، اقلیت مرفهی که برای گذراندن تعطیلات تابستانی در خانه‌های ییلاقی به دور از گرما و آلودگی شهرهای امریکا با پوشیدن رنگ سفید توان مالی خود را به رخ دیگر طبقات کارگر می‌کشیدند موجی از نارضایتی را در میان دیگر مردم که سر کار می‌رفتند برانگیختند.

نپوشیدن رنگ سفید در روز کارگر تا دهه‌ها نماد همدلی با تمام کسانی بود که فخرفروشی ثروتمندان بی‌نیاز به کار روزانه را بر نمی‌تافتند. هرچند که این عرف دیگر رعایت نمی‌شود ولی هنوز و هر سال در آستانه روز کارگر درباره «فلسفه سفید نپوشیدن پس از روز کارگر» سخن گفته می‌شود تا نسل‌های جدید بدانند دستاوردهایی که کارگران به دست آورده‌اند بدون همدلی اجتماع امکان‌پذیر نمی‌بود.

از آن جایی که مدارس ایالات مختلف معمولا پس از روز کارگر بازگشایی می‌شود در برخی مدارس کودکان امریکایی شعرهای کودکانه درباره کاردستی‌های کارگری می‌سازند، درباره اهمیت مشاغل مختلف و احترام به همه مشاغل گفتگو می‌کنند و درباره پیشینه جنبش‌های کارگری می‌آموزند.

منبع: نشنال تودی و گوشه و کنار اینترنت