داوطلب وب‌سایت داوطلب
تارنمای داوطلب: اتحادیه های کارگری زمانی به شهرت رسیدند که کشورهای صنعتی با سرعت سرسام آوری در حال رشد بودند ، اما ایمنی کارگران اغلب در درجه دوم سود قرار داشت و امنیت شغلی وجود نداشت. با وجود اینکه اتحادیه‌ها نیز در گذر زمان دچار چالش‌هایی درونی بسیاری برای فعالیت اثربخش بوده‌اند و حتی در دهه‌های اخیر در برخی از نقاط اروپا و آمریکا درگیر فساد سیستماتیک و کژکارکردی شده‌اند، اما عمدتا تمرکز خود را به تعدادی از اهداف کلیدی معطوف کرده و برای حفاظت از منافع اعضای خود تلاش می‌کنند.
با این حال، اتحادیه‌های کارگری اغلب در معرض حملات دولت‌های سرکوبگر قرار دارند. هر ساله بسیاری مورد خشونت، دستگیری و زندان، شکنجه و حتی قتل قرار می‌گیرند. حکومت‌های غیردموکراتیک و دارای سیاست‌های ضدکارگری، اساسا وجود اتحادیه‌ها را نوعی تهدید می‌دانند و به مقابله با آنها می‌پردازند.
با این حال مروری بر تجربیات برخی از اتحادیه‌های کارگری در نقاط مختلف جهان، از استمرار مقاومت آنها در شرایط سرکوب حکایت دارد. گزارش پیش رو در سایت « Asian Labour Review» توسط “میونگ کیو هونگ” یک دانشجوی باتجربه و فعال جنبش کارگری به رشته تحریر درآمده است. او یک سازمان دهنده سابق کارگری در شعبه سامسونگ الکترونیک اتحادیه کارگران فلز کره جنوبی بوده و حالا روایتی از سرکوب حکومتی اتحادیه کارگران ساختمانی کره جنوبی که یکی از قوی‌ترین اتحادیه‌های کارگری در این کشور است و مقاومت این اتحادیه در مقابل سرکوب‌ها ارائه می‌دهد که بازخوانی آن می‌تواند برای فعالان کارگری در ایران نیز خواندنی باشد. او در این روایت به وضعیت شغلی کارگران ساختمانی که بی‌شباهت به وضعیت کارگران ساختمانی در ایران نیست، اشاره کرده و تاکید کرده که با وجود سرکوب گسترده یکی از دلایل اتحادیه‌گرایی کارگران تازه استخدام شده، بی‌ثباتی کار و ناامنی شغلی است.
پرونده‌سازی قضایی، زمینه‌ساز خودسوزی فعال اتحادیه!
در اول ماه می، یک رهبر اتحادیه محلی به نام “یانگ”، از اتحادیه کارگران ساختمانی کره جنوبی (KCWU)، در اعتراض به فشار گسترده بر فعالان کارگری به دلیل انجام فعالیت‌های صنفی و اتحادیه‌ای، خود را در بیرون دادگاهی که برای رسیدگی به اتهامات او برگزار شده بود، به آتش کشید.
در ماههای گذشته، تعدادی از اتحادیه های کارگران ساختمانی در مرکز سرکوب دولتی قرار گرفته‌اند. بیش از 900 عضو اتحادیه مورد بازجویی قرار گرفته و 18 سازمان دهنده و رهبر اتحادیه‌ای بازداشت شده اند.
اخیراً، دادستانی محلی برای “یانگ” و دو مقام دیگر اتحادیه ساختمان‌سازی درخواست حکم بازداشت کرده بود. آنها به دلیل اجبار شرکت‌های ساختمانی به استخدام کارگران اتحادیه و اخذ حق عضویت در اتحادیه تحت بازجویی هستند که دادستانی آن را «ارعاب» و «اخاذی» توصیف می کند.
یانگ قرار بود ساعت 3 بعدازظهر روز اول ماه می در دادگاه حاضر شود، اما در عوض تصمیم به خودسوزی در اعتراض گرفت. او را با هواپیما به بیمارستان منتقل کردند اما روز بعد درگذشت. یانگ در پستی در رسانه‌های اجتماعی که در صبح روز اول ماه می به اشتراک گذاشته شد، فعالیت صنفی خود را«عادلانه و بدون تخلف» توصیف کرده بود.
او اتهامات طرح شده علیه خود را ناراحت کننده خوانده و نوشته بود: «غرور من نمی‌تواند این را تحمل کند. باید سرسختانه می‌جنگیدم و سرسختانه برای پیروزی تلاش می‌کردم. شاید من راه آسان را انتخاب می‌کنم. خوشحالم که در این راه با شما بودم. من تا ابد در کنار همرزمانم خواهم بود.»
سرکوب اتحادیه‌ها در دستور کار دولت
دولت تحت ریاست جمهوری «یون سوک یول» هرگز برنامه ضد اتحادیه و ضد کارگری خود را پنهان نکرده و پیش‌تر هم حملاتی را به اعتصاب کامیون داران انجام داده و تلاش کرده است تا سیاست‌های ضد اتحادیه‌ای را با جدیت دنبال کند. در ۲۱ فوریه سال جاری میلادی، یون اظهار داشت: «در کارگاههای ساختمانی، اتحادیه‌های قدرتمند تحت پوشش علناً مرتکب اعمال غیرقانونی مانند درخواست رشوه، اجبار به استخدام و ممانعت از ساخت و ساز می‌شوند.»
یون از خشونت در فرآیند ساخت و ساز به عنوان ‘مافیای کارگران ساختمانی’ یاد کرد. او دستور داد که «دادستان، پلیس، وزارت راه وشهرسازی، حمل و نقل، و وزارت کار با یکدیگر همکاری کنند تا اقدامات غیرقانونی سیستماتیک مانند اخاذی و خشونت در کارگاه های ساختمانی را سرکوب کنند.»
بخش ساخت و ساز کره جنوبی به عنوان پنجمین بخش بزرگ جهان از نظر درآمد، اکنون با کاهش حباب املاک و مستغلات مواجه است که منجر به رکود شدید در ساخت و ساز شده است. یکی از کارهایی که شرکت‌های ساختمانی برای غلبه بر این بحران انجام می‌دهند، حمله به اتحادیه‌های کارگری قوی‌تر است که دولت ضد کارگری کنونی بیش از حد مایل به حمایت از آن است.
تهاجم به کارگران
کارگران شاغل در کارگاههای ساختمانی، تحت قراردادهای موقت فعالیت می‌کنند و چالش‌های زیادی برای پیگیری مطالبات خود و سازماندهی از طریق عضویت در اتحادیه‌ها دارند. در واقع ماهیت موقتی کار در کارگاههای ساختمانی، مذاکره با کارفرمایان را برای کارگران سخت‌تر می‌کند.
با این حال کارگران ساختمانی در حال سازماندهی هستند. جنبش کارگران ساختمانی در سال 1989 پا گرفت و پس از اخراج گسترده کارگران در طول بحران مالی آسیا در سال 1997 به شدت رشد کرد. اپراتورهای جرثقیل و کامیون در دهه 2000 تبدیل به اتحادیه شدند. از 2010، جنبش به سرعت گسترش یافت و وضعیت دستمزدهای پایین و شرایط بد کار را به طور قابل توجهی بهبود بخشید.
از بیش از 70000 عضو در سال 2015، اکنون تلاش های سازماندهی KCWU به اتحادیه ای متشکل از 160000 نفر افزایش یافته است. اگر فدراسیون اتحادیه‌های کارگری کره جنوبی (FKTU) را به این لیست اضافه کنیم، اکنون 250000 کارگر ساختمانی در اتحادیه‌های کره جنوبی هستند. در گذشته، شرکت‌های ساختمانی متعلق به سرمایه‌داران کره جنوبی با استثمار بیش از حد کارگران، سودهای کلانی از صنعت ساخت و ساز انباشته می کردند. اتحادیه ها با به دست گرفتن کنترل کارگاههای ساختمانی بزرگ، قدرت چانه‌زنی خود را به میزان قابل توجهی افزایش داده‌اند.
در سال‌های اخیر، کارگران ساختمانی اتحادیه‌های جدیدی تأسیس کرده‌اند و با شرکت‌های ساختمانی بر سر حقوق و شرایط مذاکره کرده‌اند. « KCWU» سال 2007 تأسیس شد و متشکل از اتحادیه منطقه‌ای ساخت و ساز مهندسی عمران، اتحادیه اپراتورهای جرثقیل، اتحادیه ماشین آلات ساختمانی و اتحادیه کارگران برق است.
شرکت‌های ساختمانی در ابتدا اصلا حاضر به چانه‌زنی با اتحادیه‌ها نبودند اما تلاش‌های آنها در سال ۲۰۱۷، زمانی که اتحادیه فراتر از مذاکرات منطقه‌ای رفت و خواستار یک توافق‌نامه چانه‌زنی جمعی ملی شد، به اوج خود رسید.
شرکت‌های ساختمانی باور نداشتند که کارگران بتوانند به‌عنوان اتحادیه‌ای که قادر به چانه‌زنی با شرکت‌ها باشد گرد هم بیایند. حتی اگر این کار را می‌کردند، پس از بازداشت رهبرانشان، مبارزه را متوقف می کردند. با این حال، کارگران ساختمانی که اتحادیه را ساخته بودند، از قدرت اتحاد خود حتی زیر سایه تهدیدها و ارعاب‌ها باخبر بودند.
علاوه بر این، اتحادیه‌های کارگری با نظارت بر شرکت‌های ساختمانی، در واقع از فساد و بی نظمی در صنعت ساختمان جلوگیری کرده و با جلوگیری از ساخت و سازهای معیوب، ایمنی ساخت و ساز را نیز تقویت کرده‌اند.
ضد حمله دولت
دولت و شرکت های ساختمانی به دو دلیل اصلی به KCWU حمله می‌کنند. یکی از دلایل این است که برای اپراتورهای جرثقیل دریافت پاداش ماهانه (یعنی پرداخت جداگانه و اضافی برای ساعات اضافی کار) از کارفرمایان غیرقانونی است. دیگر این که اتحادیه بر استخدام کارگران کارگاه ساختمانی کنترل و نظارت دارد.
این در حالیست که با توجه به رای دادگاه به این دلیل که کار اپراتورهای جرثقیل در زمره کارهای خطرناک و سخت است و با توجه به ساعات طولانی کار، دریافت پاداش، نوعی کمک هزینه تلقی می‌شود. اما دولت این حکم را نادیده می‌گیرد و پاداش را به عنوان یک «پرداخت غیرقانونی و ناعادلانه» مورد حمله قرار می‌دهد.
یکی دیگر از دلایل سرکوب اتحادیه‌های ساختمانی این است که اتحادیه‌ها از کارگاههای ساختمانی متوسط و بزرگ می‌خواهند که کارگران تازه استخدام شده را برای پیوستن به اتحادیه ساختمانی ملزم کنند. این مسئله گاهی اوقات باعث درگیری فیزیکی بین اتحادیه‌ها و شرکت‌ها می‌شود.
مبارزه همه جانبه کارگری
حملات اخیر دولت و شرکت های ساختمانی به KCWU را باید در چارچوب افزایش قدرت اتحادیه و قدرت کارگری در بخش ساخت و ساز درک کرد. در برابر چنین سرکوب فزاینده‌ای، جنبش کارگری در کره عقب‌نشینی نمی‌کند.
KCWU قصد دارد 100000 عضو اتحادیه را برای اعتصاب در ماه جولای بسیج کند. KCTU هم در حال ایجاد یک اتحاد گسترده برای اعتصاب عمومی ‘ضد یون سوک یول’ رئیس جمهور، برای ماه جولای است.
با عمیق تر شدن بحران اجتماعی و سیاسی در کره جنوبی، این مبارزه به سرعت به یک میدان جنگ تبدیل شده است و فرآیندها و نتایج آن بدون شک آینده جنبش کارگری و جامعه کره را شکل خواهد داد.
