راهنمای آموزشی کنشگران مدنی: حق آزادی برگزاری تجمع

برای دانلود فایل کلیک کنید.


آزادی تجمع و راهپیمایی یکی از حقوق بنیادین بشر است که در ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۲۱ کنوانسیون حقوق مدنی – سیاسی  و کنوانسیون های شماره ۸۷  و ۹۸ سازمان بین المللی کار و  دیگر اسناد بین المللی و منطقه ایی حقوق بشر برآن تاکید شده است.

تجمع و راهپیمایی یکی از  نمادهای دموکراسی و  یکی شاخص های مهم یک جامعه مدنی پویا و شاداب در یک جامعه  دموکراتیک است. این حق به  تمامی شهروندان و فعالان مدنی قدرت می دهد  که  آزادانه با برگزاری تجمع و  راهپیمایی ، خواسته ها و مطالبات و اعتراضات شان را در سطح جامعه بیان کنند. همچنین  حق برگزاری اجتماع و راهپیمایی در پیوند با حق  مردم در مشارکت مردم در اداره امور جامعه است.

کلیه شهروندان و نیروهای سیاسی – اجتماعی در یک جامعه  حق دارند با اجتماع و تظاهرات مدنی مسالمت آمیز ،  صداهای خود را به گوش صاحبان قدرت برسانند و آنان را نسبت به اتخاذ سیاست ها، برنامه و اعمال و رفتارشان پاسخگو سازند.

همچنین علاوم بر پاسخگو ساختن صاحبان قدرت سیاسی و شفافیت بخشی در عرصه سیاست و اجتماع،  حق برگزاری تجمعات  و تظاهرات در یک جامعه می تواند ابزاری  مهم برای شهروندان برای مهار قدرت سیاسی باشد تا آنان به سمت استبداد و دیکتاتوری حرکت نکنند. به همین دلیل  هم است که حکومت های غیر دموکراتیک و اقتدارگرا همواره سعی می کنند به شیوه های مختلف حق اجتماع و تظاهرات را محدود و یا بطور کلی آنرا ازبین ببرند.

در این راهنمای آموزشی به اهمیت، اصول، مبانی و… حق آزادی تجمعات مسالمت آمیز در تحقق حقوق مدنی – سیاسی شهروندان بویژه فعالان مدنی – صنفی می پردازیم.

 

 

اینجا را هم نگاه کنید

کنشگری دیجیتال در شرایط محیطی پرمخاطره: موبایل به جای پلاکارد و هشتگ‌هایی که صدای فعالان مدنی و صنفی شدند !

تارنمای داوطلب؛ طوفان‌های توئیتری، هشتگ‌هایی که با هدف ترند شدن ساخته می‌شوند و گروههای مجازی …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.