داوطلب وبسایت داوطلب
به گزارش داوطلب: همه چیز از یک اعتصاب کارگری شروع شد. در ۸ مارچ سال ۱۸۵۷ بود که در شهر نیویورک، زنان کارگر صنعت پوشاک دست به اعتصاب زدند. آنها با تحمل شرایط وحشتناک، ساعات طولانی کار و حقوق کم، به خیابان ها ریختند و خواستار دستمزد بالاتر و شرایط کاری بهتر شدند. زنان که پس از حمله پلیس متفرق شدند، به مبارزه ادامه دادند و از جنبش آنها اولین اتحادیه‌های کارگری زنان تأسیس شد.
در اوایل قرن بیستم، جنبش آنها شکوفا شد. خیابان‌های شهر نیویورک بار دیگر شاهد راهپیمایی زنان بود که خواستار ساعات کوتاه‌تر، دستمزد بهتر، پایان دادن به کار کودکان و حق رای در سال ۱۹۰۸ بودند. سازمان‌دهندگان پیشرو کارگری به دنبال تقویت جنبش در سطح بین‌المللی بودند. در کنفرانس زنان کارگر که در سال ۱۹۱۰ در کپنهاگ برگزار شد، «کلارا زتکین» از بیش از ۱۰۰ زن از ۱۷ کشور – به نمایندگی از اتحادیه‌ها، احزاب سوسیالیست و باشگاه‌های کارگری زنان – خواست تا پیشنهادی برای روز جهانی زنان کارگر تصویب کنند. آنها به اتفاق آرا این کار را کردند و روز جهانی زن متولد شد.
زتکین، همراه با دیگر زنان مشهور جنبش از جمله رزا لوکزامبورگ و ترزا مالکیل بر شرایطی تمرکز کردند که به عنوان کلیشه بر زندگی زنان مسلط شده بود. آنها با زنانی که ساعات طولانی و بدون دستمزد در شرایط غیرانسانی کار می‌کردند، سازماندهی را آغاز کردند. زنانی که «شیفت دوم» فعالیت‌های روزمره خود را پس از حضور در محل کار، به نظافت، آشپزی، فرزندآوری و مدیریت خانه می‌گذراندند. زنانی که موتور محرکه خانواده ها و شرکت‌ها بودند، اما از دستمزد کمی برخوردار بودند و حتی کمتر به رسمیت شناخته می‌شدند.
چند روز پس از برگزاری اولین روز جهانی زنان کارگر در ۸ مارچ ۱۹۱۱ – روزی که یک میلیون زن در سراسر اروپا در راهپیمایی شرکت کردند – ۱۲۳ کارگر زن، در “آتش سوزی کارخانه پوشاک تری‌انجل” نیویورک کشته شدند. بسیاری از آنها مهاجران ایتالیایی و یهودی، بودند. زنانی که در شرایط سخت و طاقت‌فرسا و بدون دریافت مزد مناسب در یکی از بزرگترین کارخانه‌های پوشاک نیویورک مشغول به کار بودند. درست مانند آنچه امروز در میان زنان کارگر شاغل در صنعت پوشاک در آسیای جنوب شرقی می‌گذرد.
«رز اشنایدرمن» ، سوسیالیست و از معروف‌ترین زنان رهبر سندیکا، یک سال بعد و در پی اعتصاب موفق کارگران نساجی لارنس، شعار “نان و گل رز” را برای جنبش زنان طراحی کرد. این شعار «نان» و «گل‌های رز» را همچون یک‌جفت کنار هم قرار می‌دهد و مسئله دستمزدهای عادلانه و شرایط شغلی شرافتمندانه را در کنار یکدیگر مطرح می‌کند. بود. او در پی آتش‌سوزی کارخانه پوشاک «تری‌انجل»و پس ازآن، نقش مهمی در تهییج جنبش زنان و برگزاری رفراندوم ۱۹۱۷ که حق رأی زنان را تضمین کرد، داشت. در همان سال، زنان کارگر چندین کارخانه نساجی در روسیه نیز با برگزاری اعتراضاتی در روز جهانی زن، خواستار پایان دادن به جنگ جهانی اول، کمبود مواد غذایی در روسیه و حکومت استبدادی مطلقه شدند. آنان شعار «نان و صلح» را به بخش مهمی از جنبش مبارزاتی خود تبدیل کردند که به باور برخی، زمینه‌سازِ انقلاب اکتبر شد. بخش‌هایی از شعری که منتسب به «جیمز اوپنهایم» است و در سال ۱۹۱۱، با عنوان «نان و گل سرخ» سروده شده، در ادامه می‌آید:
همچنان که راه می‌پیماییم و می‌پیماییم، در زیبایی روز
یک میلیون آشپزخانه تاریک و هزار کارخانه غم‌زده
با خورشیدی که ناگهان آشکار می‌شود، نورافشان می‌شوند
بر این مردم که صدای ما را می‌شنوند که می‌خوانیم، «نان و گل‌های سرخ، نان و گل‌های سرخ»
همچنان که راه می‌پیماییم و می‌پیماییم، برای مردان هم می‌جنگیم
چرا که آنها فرزندان زنان هستند، و ما دوباره در حق‌شان مادری می‌کنیم
زندگی ما از تولد تا مرگ عرق ریختن نخواهد بود
قلب هم مانند تن گرسنه می‌شود: نه‌تنها نان که به ما گل سرخ هم بدهید
همچنان که راه می‌پیماییم و می‌پیماییم، زنان بی‌شماری که جان باخته‌اند
از ورای آواز ما فریاد دیرین‌شان برای نان را سر می‌دهند
هنر و زیبایی و عشق که روح خسته‌شان می‌شناخت
آری، برای نان است که می‌جنگیم — اما برای گل سرخی هم می‌جنگیم
همچنان که راه می‌پیماییم و می‌پیماییم، روزهای بهتری به ارمغان می‌آوریم
چرا که به‌پا خاستن زنان، به‌پا خواستن نسل بشر است
دیگر نه بیکاری و نه بیگاری، دیگر نه ده نفر جان بکند و یک نفر بیاساید
به‌جای آن شکوه زندگی را تقسیم خواهیم کرد، نان و گل‌های سرخ، نان و گل‌های سرخ…
گرچه سالها روز جهانی زن، توسط زنان کارگر جشن گرفته می‌شد اما در سال ۱۹۷۵، سازمان ملل به طور رسمی روز جهانی زن را به رسمیت شناخت و از سال ۱۹۹۶، هر ساله این روز با شعاری نامگذاری شد. این شعارها، گستره بیشتری از زندگی شغلی و روزمره زنان را پوشش می‌داد. حالا دیگر روز جهانی زن که اعتصاب زنان کارگر سرآغاز شروع آن بود، به روزی برای جلب توجه بیشتر جامعه جهانی به مشکلات و چالشهای زندگی روزمره زنان با شغل‌ها و نقش‌های مختلفی که پذیرفته‌اند و یا به آنها واگذار شده، تبدیل شده است. زنان به واسطه نقش‌های همزمانی که می‌پذیرند و سنگینی بار هریک از آنها، اغلب در معرض بیشترین آسیب‌های جسمی و روانی نیز قرار دارند.
در همین راستا، شعاری که سازمان ملل برای روز جهانی زن در سال ۲۰۲۲در نظر گرفته، “برابری جنسیتی امروز برای فردای پایدار” است. عنوانی که بیشتر ناظر بر واکنش‌های زنان به تغییرات اقلیمی و چگونگی مقابله با این تغییرات است.
اما موضوعات دیگری نیز در اطراف وجود دارد. وب سایت روز جهانی زن – که می‌گوید برای “ارائه بستری برای کمک به ایجاد تغییرات مثبت برای زنان” طراحی شده است – موضوع BreakTheBias # را انتخاب کرده و از مردم می خواهد که “دنیایی عاری از تعصب، کلیشه و تبعیض” را تصور کنند.
در فراخوان این کمپین آمده است: ما می‌توانیم تعصب را در جوامع شکست دهیم. ما می‌توانیم تعصب را در محل کارمان شکست دهیم. ما می‌توانیم تعصب را در مدارس، کالج ها و دانشگاه هایمان شکست دهیم. با هم، ما می‌توانیم همه کلیشه‌ها و تعصبات را از بین ببریم. روز جهانی زن، فرصتی برای شروع است.
این وبسایت از همه زنان و کنشگران این حوزه دعوت کرده که کارزار ۲۰۲۲ – IWD را از طریق انتشار تصویر، ویدئو یا مقالات خود را در رسانه های اجتماعی با استفاده از # IWD2022 #BreakThebias به اشتراک بگذارند تا افراد بیشتری را تشویق کنند تا در مسیر شکستن کلیشه‌های جنسیتی گام بردارند.
