حرف اول
درود به همه همراهان گرامی. امیدواریم که سلامت باشید و «امید» رفیق راهتان باشد. این اولین شماره از گاهنامه «داوطلب» است. گاهنامهای که تلاش میکند با رویکردی نو به چالشها و مسائل فراروی جامعه کارگری بپردازد.
ما به دنبال آن هستیم تا ضمن یادگیری مفاهیم، روندها، تجربیات و سازوکارهای مرتبط با آزادی انجمن ها، حقوق کار؛ با بالا بردن سطح دانش و مهارت فعالان مستقل کارگری، گامی در پیشبرد گفتگوهای اجتماعی، کار شایسته و حقوق برابر برداریم و کنشگری آگاهانه را ترویج دهیم . به همین دلیل در اولین شماره از گاهنامه که پیش روی شماست، از ضرورت «تشکیل اتحادیهها و تشکلهای کارگری» گفتهایم؛ اما با رویکردی متفاوت و با اصلاح باورهای نادرستی که برخی از افراد در مورد چرایی تشکیل اتحادیهها دارند؛ مثل این تصور نادرست که «عضویت در تشکل کارگری فقط مخصوص کارگران تمام وقت است!»
در ادامه «راهنمای اعتراضات کارگری»را به عنوان دستورالعملی فنی برای پیشبرد کمهزینه و قانونمند مطالبات صنفی در اختیار فعالان کارگری قرار دادهایم تا شاید در کنار تجربیات زیسته به کار بیاید و مورد استفاده قرار گیرد.
در مطلب بعدی این شماره از گاهنامه اما به موضوعی پرداختهایم که شاید کمتر به آن پرداخته شده باشد. به «تئاتر» به مثابه راهی برای گفتگو درباره عدالت اقتصادی و بیان مطالبات کارگران. آگوستو بوال؛ استاد برزیلی تئاتر و شاگرد پائولو فریره متخصص آموزش و پرورش است. خواندن تجربه او از این نظر جالب است که نشان میدهد چگونه میتوان از ظرفیت «تئاتر» برای بیان مطالبات کارگران از زبان نابازیگرانی که خود نیز کارگرند، استفاده کرد.
در ادامه این شماره، شیوهها، روندها و نیازهای راهاندازی یک کمپین کارگری را به تفصیل تشریح کردهایم و در مطلبی دیگر با گزارشی از شیوه سازماندهی کارگران یکی از بزرگترین خردهفروشیهای جهان «والمارت»، به تجربه این کارگران در زمینه سازماندهی کمپین مجازی «والمارتِ ما» پرداختهایم.
امید که اولین شماره از گاهنامه داوطلب مورد توجه شما همراهان گرامی قرار گیرد. به یاد داشته باشید که نظرات و پیشنهادات ارزشمند شما، «داوطلب» را به ادامه مسیری که در راستای ارتقاء سطح فعالیت صنفی کارگران در پیش گرفته، امیدوارتر خواهد کرد.
شماره اول گاهنامه داوطلب را می توانید اینجا دانلود کنید.