داوطلب وب‌سایت داوطلب
به گزارش داوطلب؛ روز دوشنبه ۲۵ بهمن ماه، دومین روز از تجمع صنفی کارگران فولاد اهواز در مقابل استانداری این شهر برگزار شد. این کارگران که از روز گذشته(۲۴ بهمن) ، به دنبال فراخوانی که در گروهها و کانال‌های مجازی از سوی جمعی از فعالان کارگری این مجموعه منتشر شده بود، دور تازه تجمعات صنفی خود را آغاز کرده‌اند؛ با سردادن شعارهایی در خیابان‌های منتهی به استانداری راهپیمایی کردند. خواسته اصلی آنها تغییر ساختار مدیریتی و تامین مواد اولیه برای تولید است، اما خواسته‌های دیگری نیز دارند. افزایش حقوق و دستمزد و ارتقاء سطح معیشت، تامین قطعات و تجهیزات مورد نیاز خطوط تولیدی، تعیین تکلیف کارگران قراردادی و پرداخت حق بدی آب و هوا از جمله این مطالبات است. کارگران معترض می‌گویند؛ اگر به خواسته‌های آنان رسیدگی نشود، به اعتراضات خود ادامه خواهند داد.
تاریخچه و دلایل اعتراضات
این اولین بار نیست که کارگران گروه ملی فولاد در اعتراض به وضعیت مالکیت و رکود تولید در این شرکت و همچنین عدم رسیدگی به مطالبات مزدی، تجمعات اعتراضی برپا می‌کنند تقریبا از اواسط دهه ۹۰ که عواقب خصوصی‌سازی غیراصولی دامن بسیاری از صنایع بزرگ و کوچک را گرفت، اوضاع تولید و روند رسیدگی به مطالبات کارگری در کارخانه فولاد اهواز روبه وخامت رفت. این شرکت در سال ۱۳۸۸ توسط دولت وقت به بخش خصوصی(هولدینگ آریا) واگذار شد و از سال ۱۳۹۰ با دستگیری مَه‌آفریدامیرخسروی (مدیرعامل و صاحب ۹۵ درصد از سهام گروه صنعتی فولاد ایران) و کشف اختلاس ۳ هزار میلیاردی تشکیلات وابسته به او، در اختیار قوه قضائیه قرار گرفت. از اینجا بود که مطالبات مزدی کارگران فولاد به تعویق افتاد و وضعیت تولید روزبه روز وخیم‌تر شد. به دنبال گسترده شدن اعتراضات کارگران، تقریبا در چنین روزهایی یعنی در زمستان 95، این شرکت به عنوان طلب ناشی از بدهی گروه امیر منصور آریا به «بانک ملی» واگذار شد و پس از آن مسولان استانی و مدیران این بانک وعده دادند که ضمن آنکه به مطالبات و معوقات مزدی کارگران رسیدگی خواهند کرد، به فعالیت‌های اقتصادی این شرکت رونق خواهند بخشید. اما این وعده‌ها محقق نشد و این بانک هم که سوابق مثبتی در زمینه تملک واحدهای تولیدی ندارد، نتوانست بهبودی در وضعیت این شرکت ایجاد کند. از پاییز ۹۷ که یکی از گسترده‌ترین اعتراضات صنفی کارگران فولاد (همزمان با اعتراضات چند هفته‌ای کارگران نیشکر هفت‌تپه علیه خصوصی‌سازی) برگزار شد؛ تا به امروز، این شرکت سه تغییر مدیریتی داشته و به گفته کارگران مشکلات آن افزون‌تر شده است.
فقدان سازماندهی تشکیلاتی در گروه ملی فولاد
چنانکه اشاره شد، کارگران کارخانه فولاد اهواز از جمله اولین گروههایی بودند که در نیمه دوم دهه ۹۰، علیه تبعات ناشی از خصوصی‌سازی اعتراضات صنفی برپا کردند و این اعتراضات در مقاطعی ( پاییز ۹۷) با دستگیری و پرونده‌سازی برای دهها کارگر این شرکت همراه شد. با وجود این، شیوه سازماندهی اعتراضات صنفی در این کارخانه همچنان نامشخص است. گرچه نمایندگانی از میان کارگران وظیفه انتقال مشکلات و مطالبات پرسنل را در جریان جلسات و گردهم‌آیی ها با مسئولین به عهده گرفته‌اند، اما سازوکار انتخاب این نمایندگان که در غالب کارگروههایی فعالیت می‌کنند نیز، روشن نیست.
بر اساس گزارشها بیش از ۳ هزار کارگر در گروه ملی فولاد اهواز مشغول به کار هستند، اما هنوز هیچ تشکل رسمی و یا مستقلی در این واحد صنعتی اعلام موجودیت نکرده است. اینطور که از گزارشها برمی‌آید، خواست و اراده فعالان صنفی در گروه ملی فولاد، بر ایجاد تشکل مستقل کارگری است و به همین دلیل در چندین بازه زمانی با اقداماتی تلاش کرده‌اند، از برگزاری انتخابات تشکل‌های حاکمیتی چون «شورای اسلامی کار» نیز جلوگیری کنند. همچنین در سالهای گذشته طرح ایده‌ای موسوم به «اداره شورایی» به کمک کمیته‌های کارگری و تصمیم‌گیری از طریق برگزاری مجمع عمومی، از جمله راهکارهای برخی از فعالان صنفی برای ایجاد یک تشکل مستقل کارگری در گروه ملی فولاد بود که به دلایل مختلفی به نتیجه نرسید.
