داوطلب وب‌سایت داوطلب
مقدمه:
بیش از دو دهه از شکل‌گیری جنبش صنفی معلمان گذشته است. جنبشی پویا که در متن تغییرات اجتماعی و سیاسی سالهای پایانی دهه هفتاد شمسی شکل گرفت و رفته رفته به یکی از مهمترین جنبش‌های صنفی و مدنی در تاریخ معاصر ایران تبدیل شد. تحرکات و اقدامات حاصل از مطالبه‌گری مستمر در میان طیف‌های مختلف معلمان به شکلی از سازماندهی جمعی که در طی سالهای گذشته کم‌سابقه بوده، منجر شد و بسیاری از حرکت‌های مطالبه‌گرانه اجتماعی را تحت تاثیر خود قرار دارد. تحرکاتی که البته پرهزینه بود و با رویکردهای حکومت مبنی بر انسداد و امنیتی‌سازی فضای مطالبه‌گری همخوانی نداشت. با وجود افزایش هزینه‌های سرکوب اما جنبش صنفی معلمان گاهی تند و گاه بسیار آهسته به مسیر خود ادامه داد.
به باور بسیاری از صاحب‌نظران، امروز هر حرکت اجتماعی در ایران، نیم نگاهی به تجربه کنشگری صنفی و مدنی معلمان دارد. تجربیاتی که نه تنها در نتیجه کنکاش در مطالبات بدنه صنفی معلمان بدست آمده، بلکه حقوق و مطالبات ذینفعان حوزه آموزش یعنی دانش‌آموزان و والدین آنها را نیز در بطن خود دارد. برای نیل به این مقصود، معلمان از راهها و ابزارهای مختلفی برای بیان خواسته‌های خود استفاده کردند. مذاکره و نامه‌نگاری با مسئولان، اعتراضات خیابانی، تحصن و اعتصاب و برگزاری کارزارها و کمپین‌های مجازی!
بزرگترین نتیجه این تلاش‌های همه جانبه، ماندن در عرصه کنشگری و مطالبه‌گری صنفی و مدنی بود. با این همه و با وجود زمان و هزینه بسیار، فاصله تا رسیدن به نقطه مطلوب بسیار زیاد است.
تارنمای“داوطلب” به بهانه گرامیداشت سیزده مهرماه( پنجم اکتبر) “روز جهانی معلم” در ویژه‌نامه پیش رو ، در چند مقاله به چگونگی موفقیت کارزارها و اعتراضات صنفی و مدنی بمثابه یکی ابزارهای موثر تغییر پرداخته است. همچنین در مطلبی از تجربه “مقاومت معلمان و دانش‌آموزان در میانمار” به عنوان نمونه موردی تلاش همه‌جانبه برای ایجاد تغییرات در سیستم آموزشی سخن گفته‌ایم.
با این امید که جنبش صنفی معلمان در ایران، پویا، جسور و البته هوشمندانه به مسیر مطالبه‌گری ادامه دهد.
متن کامل «ویژه نامه روز جهانی معلم » را می توانید اینجا دانلود کنید.
