ویژه کنشگران صنفی و کارگری: چگونه ریسک ها و تهدیدها ی فرارو را تحلیل و ارزیابی کنیم!

تارنمای داوطلب: «کریس اسمالز رئیس فعلی اتحادیه کارگران آمازون، پس از آنکه از انبار استاتن‌آیلند اخراج شد، هر روز با چند ظرف غذا به کارگرانِ انبار سر می‌زد تا به بهانه تحویل غذاها، با کارگران بیشتری حرف بزند و آنها را برای عضویت در اتحادیه ترغیب کند. او در جریان همین تلاشها برای ورود به انبار، با شکایت کارفرما(آمازون) بازداشت و متهم به تعدی و تجاوز به محیط شرکت شد.» روایت کارگر آمازون که کمی بعدتر توانست با استمرار همین تلاش‌ها اولین اتحادیه کارگری آمازون را به ثبت برساند، روایت نسبتا قابل قبول‌تری از آن چیزیست که بسیاری از فعالان صنفی یا کارگری از فعالیت در محیط‌های پرمخاطره تجربه می‌کنند. پرونده‌سازی، احضار، بازداشت، ممانعت از فعالیت و گاهی تهدید به “قتل”، از جمله مقولاتِ آشنا برای افرادی است که با جدیت، سازماندهی یک جریان مطالبه‌محور را بر عهده می‌گیرند. با وجود اینکه بسیاری از فعالیت‌هایی که در راستای احقاق حقوق کارگران صورت می‌گیرد، مستقیما وجهه امنیتی ندارند؛ اما تهدیدِ حاشیه سود و تلاش برای جلوگیری از استثمار بیشتر، همواره برای صاحبان قدرت نگران‌کننده است و آنان از هر راهی برای ایجاد محدودیت و سرکوب تلاش‌های سازمان‌یافته استفاده می‌کنند. گرچه این موارد تنها مختص به ایران نیست، اما در محیط‌های پرمخاطره بر شدت این حملات افزوده می‌شود. منظور از شرایط پرمخاطره، وجود عوامل و شرایط محیطی است که کنشگری را با خطرپذیری مواجه می‌کند. سرکوب، تهدید و در مجموع سلطه نگرش امنیتی از سوی حاکمیت، از جمله شرایطی است که کنشگران را در وضعیت مخاطره‌آمیز قرار می‌دهد.

این نوشتار به آندسته از فعالان صنفی همچون معلمان و کارگران که در مسیر کنشگری با فشارهای امنیتی مواجه می‌شوند؛ می‌آموزد تا چگونه یک تئوری بقاء در شرایط محیطی پرمخاطره تدارک ببینند. این نوشتار رویکردی سیستماتیک برای ارزیابی موقعیت امنیتی شما دارد و تحلیل تهدید ها، استراتژیها و تاکتیک های کاهش آسیب‌پذیری را دنبال می‌کند. اجزای تئوری بقاء شامل این موارد است:

• ارزیابی ریسک
• تحلیل تهدیدها وموقعیت
• تهیه و تدوین برنامه های امنیتی

در نهایت برخی توصیه ها و نکات امنیتی برای فعالیت در شرایط محیطی پرمخاطره ارائه می‌شود.

اهمیت تئوری بقاء

کارهایی که کنشگران کارگری باید در راستای تئوری بقاء انجام دهند گاهی بطور کامل کنار گذاشته می‌شوند، زیرا به نظرمی‌رسد هرگز زمان کافی برای اینکار وجود ندارد. با این حال، بسیاری از کنشگران که در توسعه ظرفیت برای تئوری بقاء از وقت و انرژی خود سرمایه‌گذاری کرده‌اند، تاکید می‌کنند که اینکار ارزش سرمایه‌گذاری و وقت گذاشتن را دارد. از یکسو به این دلیل که تئوری بقا می‌تواند تهدیدهایی که بر اثر شکاف امنیتی در کارهای مدنی و حقوق بشری بروز می‌کند، کاهش داده و از سوی دیگر موجب کاهش استرس و نگرانی آنان شده و باعث می‌شود آنها در کارشان مفیدتر عمل کنند.

اما هدف از این نوشتار ارائه یک تئوری جامع نیست بلکه این نوشتار حاوی نکات عملی بوده و بگونه‌ای طراحی شده است تا آگاهی شما را در مورد مسائل امنیتی بالا برده و به شما کمک کند تا دریابید چگونه می‌توانید ریسک‌ها را بسنجید و تهدیدها را کاهش دهید. امیدواریم این نمونه ها – اگرچه شاید مستقیما قابل استفاده در موقعیت خاص شما نباشند – ولی الهام بخش شما در تفکر خلاقانه برای کاهش خطراتی باشد که در شرایط محیطی پرمخاطره با آنها روبرو هستید.

شرایط مختلف، واکنش‌های مختلف می‌طلبد

هیچ منبعی نمی‌تواند به شما بگوید چگونه خود را ایمن سازید و یک تئوری بقای عام و جهانشمول به شما ارائه دهد. راهنمایی و توصیه ها، به ندرت قابل استفاده برای تمامی کنشگران است. شرایط مختلف واکنش‌های مختلف را می‌طلبد و شرایط مشابه که در آن افراد مختلف قرار دارند نیز، ممکن است نیازمند استراتژی‌های متنوعی باشد.

بنابراین چالش ماجرا اینجاست که بدرستی تهدیدها و نقاط آسیب‌پذیر را در محیط خود در زمان‌های معین شناسایی کرده و این ارزیابی را با آگاهی مداوم از موقعیت امنیتی‌تان تکمیل کنید. از آنجایی که افراد مختلف با چالش های مختلفی روبرو هستند، اهمیت دارد که بدانید کدام خصوصیات شخصی‌تان ممکن است شما را نسبت به خطر آسیب پذیرتر کند. در بسیاری مواقع فعالان کارگری، دانشجویی، مدافعان حقوق زنان و همچنین مدافعان حقوق بشر بخاطر هویت شان و نحوه ابراز خود با خطرات بیشتری روبرو هستند. همچنین اگرچه فن‌آوری، مزایای بسیار و فرصت‌های منحصربفردی برای کنشگران به ارمغان آورده است (ارتباط آسان از طریق تلفن همراه، انتشار سریع اطلاعات از طریق ایمیل، شبکه سازی از طریق شبکه‌های اجتماعی و غیره)، اما به همان اندازه حکومت‌ها هم از این فن‌آوری‌ها برای سرکوب و اختلال در دسترسی و گردش آزاد اطلاعات بهره می‌گیرند و از این ابزارها برای کنترل و سلطه بیشتر بر فضاها و کنشگران استفاده می‌کنند.

ارزیابی ریسک

برای ارزیابی ریسک، بهتر است در ابتدا با فرمول ریسک آشنا شویم. فرمول ریسک ابزاری است که به شما کمک می‌کند تا اجزای مختلفی را که ریسک را افزایش یا کاهش می‌دهد، شناسایی کنید. همچنین توضیحی در خصوص ماتریس ریسک وجود دارد که از مفاهیم احتمالات و تاثیر بهره جسته تا به شما کمک کند مهترین ریسک ها پیش روی خود را ارزیابی کند.

آنچه شما به عنوان کنشگر کارگری انجام می‌دهید، می‌تواند منافع صاحبان قدرت (از محیط کار تا منطقه یا کشور) و بازیگران عرصه سیاست و اجتماع را به چالش بکشد و این کار می‌تواند شما را در معرض ریسک بزرگی قرار دهد. هرچه کار شما مؤثرتر باشد، احتمال بیشتری دارد که در معرض خطر قرار بگیرید.

بنابراین شما باید تا جاییکه امکان دارد بتوانید درجه ریسک را ارزیابی کنید و برای کم کردن ریسک اقدام عملی انجام دهید.ارزیابی ریسک بستگی به بستر و محیط منحصر به فرد شما خواهد داشت. شناخت محیط خود شرط لازم و پیش نیاز برای انجام اقدامات امنیتی مؤثر است.

ریسک ها

ریسک ها با توجه به شرایط شهر و منطقه شما، الگوهای تهدیدها و حملات، عاملان، میزان مصونیت از مجازات، هویت افراد، مشخصات، فعالیت ها و محل زندگی کنشگر متفاوت خواهد بود. در بسیاری از مناطق کشور گروههایی چون روزنامه‌نگاران، مدافعان حقوق زنان و حقوق بشر بیشتر از سایرین در معرض خطر هستند. با این حال، بسیاری از خطراتی که این گروهها با آن روبرو هستند، ماهیت مشابهی دارند، مانند:

• بدنام‌سازی، با عنوان هایی همانند ” خائن”، ” ضد دین”، ” ستون پنجم دشمن”، ” برانداز”، ” جاسوسی”، ” قاچاقچی ها”، ” فاسد”…این لیست پایان ندارد.
• مداخله و مزاحمت در فعالیت های مدنی، نوشتن یا ارتباط با دیگران
• باج‌خواهی و گروگان‌گیری (به عنوان مثال “اگر شما فعالیت خود را متوقف نکنید، اعضای خانواده شما بازداشت خواهد شد”)
• حملات جسمی و جنسی (توسط افراد وابسته)
• اخراج از کار و محرومیت از اشتغال- از دست دادن فرصت های شغلی
• محرومیت از تحصیل( دانشجوی ستاره دار)
• بازداشت / دستگیری / حبس – شاید براساس اتهامات دروغین یا توهین آمیز یا پرونده سازی های مدنی یا کیفری بر اساس افتراء
• بدرفتاری / شکنجه
• آدم ربایی
• …..

صاحبان قدرت سیاسی، ماموران امنیتی و اطلاعاتی یا سازمانهای موازی امنیتی ممکن است عاملین این امر باشند.این لیست ممکن است نگران‌کننده به نظر برسد، اما روش‌هایی برای به حداقل رساندن خطرات و ریسک‌ها وجود دارد.

برای شروع کار، به صورتبندی ریسک می‌پردازیم:

ریسک = ظرفیت‌ها / (تهدیدات x نقاط قوت)

تعاریف اصطلاحات عبارتند از؛

ریسک: احتمال وقایع و اتفاقاتی که منجر به آسیب شود.

تهدید: اعلام یا نشانه‌ای که حاکی از قصد تحمیل خسارت، مجازات یا صدمه (اخیر یا فوری) باشد.

ظرفیت : هر منبعی (از جمله توانایی ها و افرادی که با آنها در تماس هستید) که موجب بهبود امنیت هستند.

آسیب‌پذیری : هر عاملی که باعث می‌شود بیشتر در معرض آسیب قرار بگیرید یا منجر به آسیب بیشتر شود.

تجزیه و تحلیل ریسک به عنوان یک فرمول و صورتبندی ارائه می‌شود؛ زیرا اگر یک مورد تغییر یابد، بر میزان خطر و ریسک تأثیر می‌گذارد.

ماتریس ریسک – ارزیابی احتمال و تاثیر ریسک ها

گاهی اوقات وقتی کنشگران برای مدت طولانی در شرایط پرخطر زندگی می‌کنند، برداشتن یک گام به عقب و ارزیابی یک وضعیت واقعاً مخاطره‌آمیز، برای آنها دشوار است. همچنین، وقتی وضعیت فرد کنشگر رو به وخامت می‌گذارد، همیشه مشخص نیست که این فرد در کدام مرحله باید برای جلوگیری از خطر اقداماتی انجام دهد. ابزاری که در هر دو حالت موجود می‌تواند کمک کند، ماتریس خطر و ریسک است. این کار به شما کمک می‌کند تا خطرات پیش روی خود را پیش‌بینی کنید. بنابراین وقت خود را برای خطراتی که احتمال وقوع آنها وجود ندارد، یا برای خطراتی که صدمه زیادی به شما وارد نمی‌کند، هدر ندهید. ابتدا هر یک از خطراتی را که در ابتدای این بخش شناسایی کرده‌اید با پاسخ به دو سؤال زیر در نظر بگیرید:

۱− احتمال وقوع خطر و ریسک چه میزان است؟
۲− تاثیر این خطر و ریسک در صورت وقوع آن بروی من چیست ؟
همچنین می‌توانید از ماتریس ریسک برای این منظور استفاده کنید و میزان خطر و آسیب احتمالی را مورد ارزیابی قرار دهید.

لطفاً به طور فردی یا با انجمن تان زمانی اختصاص دهید و در موردموقعیت تان فکر کرده و جدول زیر را کامل کنید:

 

ریسک‌ها	نقاط ضعف	ظرفیت‌های موجود	ظرفیت‌های لازم

تحلیل تهدید؛

تهدیدات کدامند؟

ما تهدید را به عنوان اعلام یا نشانه‌ای از قصد تحمیل خسارت، مجازات یا صدمه تعریف کرده‌ایم. تهدید ممکن است یک تهدید مستقیم علیه شما، سازمان یا خانواده شما باشد. برخی از نمونه‌های تهدیدات مستقیم که کنشگران با آن مواجه شده‌اند عبارتند از: « دیگر خانواده‌ات را نخواهی دید چون دیگر زنده نخواهی ماند»، «دفتر کارتان به آتش کشیده می‌شود»، «اگر به این کارتان ادامه دهید، سال آینده سازمان شما ثبت نخواهد شد (بطور قانونی)»،«ممکن است در آینده نزدیک با ماشین تصادف کنید؟» و این احتمال وجود دارد که شما نیز نفر بعدی مورد تهدید آنها باشید. علاوه بر این موارد به تهدیدها یا حوادث امنیتی هم می‌شود، اشاره کرد. نمونه‌هایی از حوادث امنیتی عبارتند از:

• فکر می‌کنید خود شما یا دفتر محل کارتان تحت نظر است.
• قفل خانه یا محل کار یا ماشین شما شکسته شده است.
• تماس‌های تلفنی ناشناس دریافت می‌کنید.

چرا تهدید می‌شوید؟

تهدید تقریباً همیشه هدفمند است – هدفش اینست که شما را از انجام كاری باز دارد. کنشگران معمولاً زمانی مورد تهدید واقع می شوند که کارشان اثربخش هست و توانایی بسیج گروههای اجتماعی را داشته باشند. به عبارت دیگر قدرت انباشت اجتماعی داشته باشند. این تهدید نشان می‌دهد که کار شما مؤثر و اثربخش است – و هدف از تهدید این است که بگونه‌ای مانع کار شما شوند که کارتان همان تأثیر قبلی را نداشته باشد. نکته مهم آنست که بتوانید تا جای ممکن از عهده مدیریت آن تهدید برآیید، در حالی که همچنان تا حد ممکن کارآمدی خود را حفظ کنید.

واکنش به دریافت تهدیدها

دریافت تهدید، یک تجربه تکان دهنده است. افراد مختلف به طرق مختلف واکنش نشان می‌دهند. کنشگرانی که تهدید شده‌اند، واکنش‌های خود را چنین توصیف می‌کنند: «من وحشت زده شدم! فقط در خانه ماندم و فقط در مورد تهدید فکر می‌کردم و با کسی صحبت نکردم.»، «پس ممکن است آنها بدنبال من بیایند؟ فکر نمی‌کنم که بتوانم کاری انجام دهم تا جلوی آنها را بگیرم. من به همان روال عادی قبلی ام ادامه دادم. (نادیده گرفتن تهدید)»، «من شروع به ورزش بیشتر کردم. (خود را نسبت به تهدید بی حس و بی‌تفاوت وانمود کردن)»، «من و همکارانم نشستیم و در مورد تهدید و آنچه که من و سازمان باید انجام دهیم بحث و گفتگو کردیم. ( تحلیل تهدید)»، «وقتی یک پیامک تهدیدآمیز دریافت کردم، بلاقاصله یک خط تلفن ثبت نشده جدید برای تماس‌هایم با خانواده و مواقع اضطراری خریدم.» تحلیل تهدید، واکنش سازنده‌ای است که شما را در کنار آمدن با موقعیت یاری می‌دهد.

چگونه یک تهدید را تحلیل کنیم!

هدف از تجزیه و تحلیل تهدید، یافتن اطلاعات هرچه بیشتر در مورد تهدید و توانایی ارزیابی کردن آن – تا حد امکان – و تحلیل احتمال وقوع آن است. این تحلیل به بهترین وجه با همکاران معتمد انجام می شود. آنها ممکن است در این زمان از شما واقع بین‌تر باشند و ممکن است بتوانند تعابیر مختلفی را ارائه دهند. (با این حال، در پایان، این شما هستید که تحت تأثیر قرار می‌گیرید و نباید تحت فشار قرار گرفته و به گونه‌ای عمل کنید که راحت نیستید.)

مدل تحلیل تهدید ها برای کنشگران صنفی و کارگری:

تهدیدها	چه کسی	چرا	امکانات ما	نقاط‌ضعف ما	سطح ریسک
در معرض چه خطراتی هستید؟	منبع تهدیدها چه کسانی هستند؟	چرایی/ چیستی پشت تهدیدها؟	امکانات ما برای مواجهه با تهدیدها چیست؟	نقاط‌ضعف ما در مقابل تهدیدها چیست؟	تهدیدهای موردنظر در چه سطحی از خطر قرار دارد؟

پنج سوال برای تجزیه و تحلیل یک تهدید:

توجه: انتظار نداشته باشید که به تمام این سوالات پاسخ دهید.

۱-حقایق مربوط به تهدید دقیقاً کدامند؟

• چه کسی چه چیزی، در چه زمانی و چگونه گفت؟
• اگر تماس تلفنی داشتید، آیا صداهایی از محلی تماس تلفنی شنیدید؟
• زبان و لحن صحبت کردن فرد چگونه بود؟
• آیا بدنبال آن تهدید، کارهایی ( جدید ) انجام دادید؟

۲-آیا به مرور زمان الگویی از تهدیدها وجود داشته است؟

الگوهای تهدید می تواند موارد زیر را شامل شود:

• شما یک سری تماسها یا پیامهای تهدیدآمیز دریافت می‌کنید
• شما به مدت چند روز تحت تعیقب قرار گرفته‌اید و برخی از اعضای خانواده
• شما هم روزهای گذشته تعقیب شده است
• وسیله‌هایی که تهدید توسط آنها صورت گرفته (به صورت حضوری، از طریق تلفن، و غیره)
• زمان بندی تهدیدها (روز هفته و زمان)
• عاملان تهدیدها (اگر شناخته شده باشند)
• مکانی که تهدیدها در آنجا انجام شده است
• رویدادهای قبل از تهدیدها، مانند زمانی که سازمان شما بیانیه‌ای را صادر می‌کند
  توجه: هنگامی که الگوی تهدیدها به شدت افزایش می‌یابد، این امرنشانگر آن است که اوضاع به طور فزاینده‌ای خطرناک است.

۳-بنظرتان هدف از تهدیدها چیست؟

• آیا از تهدید صورت گرفته مشخص است که تهدید کننده انجام چه کاری را از شما می‌خواهد؟ اگر مشخص نیست، گاهی اوقات می‌توان از زمان تهدید چیزهایی را نتیجه‌گیری کرد – در حال برنامه‌ریزی برای انجام چه اقداماتی هستید یا اخیراً چه اقداماتی انجام داده‌اید؟

۴-آیا می‌دانید تهدید از طرف چه کسی / نهادی صورت گرفته است؟

• اغلب نمی‌دانید تهدید از طرف چه کسی با نهادی صورت گرفته است. فورا نتیجه‌گیری نکنید.
• تا حد ممکن دقیق باشید. اگر تهدیدکننده مثلاً یک مامور امنیتی باشد، سعی کنید بدانید وی از کدام سازمان امنیتی است؟
• اگر تهدید علامت دار واقعاً از طرف شخص یا سازمان است که ازنامش استفاده شده، آنرا جدی بگیرید
• اگر می‌دانید چه کسی شما را تهدید کرده، در نظر بگیرید که فرد تهدیدکننده دارای منابع و امکانات لازم برای اجرای تهدید است یا خیر. اگر دسترسی به امکانات لازم برای اجرای تهدید را دارد، این امر احتمال ارتکاب دستگیری یا برخورد ….. توسط او را افزایش می‌دهد.

۵-سرانجام، پس از تحلیل سؤالات فوق، آیا فکر می‌کنید تهدید عملیاتی شود؟

• این ارزیابی دشواری است و شما هرگز نمی‌توانید صد درصد و بطور کامل مطمئن باشید.
• پاسخ شما دربرگیرنده محیط و شرایطی است که شما در آن قرار دارید. از جمله تاریخچه حملات علیه کنشگران، ظرفیت مرتکبین تهدیدها و میزان مجازات برای عاملان
• در صورت شک، گزینه‌ای را انتخاب کنید که به نظر شما امن‌ترین است.

کاهش تهدید

همانطور که قبلاً نیز اشاره شد، کاهش تهدیدها دشوارترین جنبه استفاده از فرمول خطر است. کاهش آسیب‌پذیری‌ها و افزایش ظرفیت‌هایتان آسان‌تر است، زیرا اینها تحت کنترل شما هستند. با وجود این، روش‌هایی برای کاهش تهدیدها در دسترس است. همزمان می‌توانید برای کاهش تهدیدها بیش از یک روش را بکار گیرید. باید خودتان نتیجه‌گیری کنید، کدام روش برای شما مناسب‌تر است:

− با تهدید روبرو شوید.
− با عاملان گفتگو کنید (شاید آنها به وضوح درک نمی‌کنند که شما چه کاری انجام می‌دهید یا نمی‌دانند که کار شما قانونی است)
− تهدیدهای دریافت شده را به اطلاع عموم برسانید.
− تهدید را به اشتراک بگذارید.
− اطلاعات جنجالی را بجای اینکه فقط برای سازمان خود منتشر کنید، به عنوان ائتلاف آنها را نشر دهید.
− اسامی افراد را بر روی گزارش‌های حساس و غیره قرار ندهید – فقط نام سازمان را ذکر کنید.
− از تهدید دوری کنید.
− موقتاً کارهایی را که مورد توجه منفی قرار گرفته‌اند، متوقف کنید
تأکید بر این نکته مهم است که شما نمی توانید آینده را پیش بینی کنید یا ذهن دیگران را به طور دقیق بخوانید، بنابراین همیشه بهتر است رویکردی را که به نظر شما امن ترین است، بکار بگیرید..

تهیه و تدوین برنامه های امنیتی

در این بخش به سه استراتژی مختلف برای بررسی امنیت خواهیم پرداخت: استراتژی پذیرش، استراتژی حفاظت و استراتژی بازدارندگی. سپس به چگونگی ایجاد برنامه های امنیتی – برای خود و سازمان تان خواهیم پرداخت.

سه استراتژی امنیتی

ابتدا به سه نوع رویکرد امنیتی نگاهی خواهیم کرد. شما و یا سازمان شما ممکن است به طور عمدی یا غیرعمدی تمایل به یک رویکرد امنیتی داشته یا ارجحیت برای یک نوع استراتژی قائل باشد، اما اگر به هر سه رویکرد نگاهی داشته باشید و ویژگی های آنها را در نظر بگیرید مفیدتر است.

– استراتژی پذیرش: رویکردی است که شامل مذاکره با همه افراد درگیر – جامعه محلی، مقامات و غیره، برای به دست آوردن پذیرش و در نهایت حمایت از حضور و کار گروه شما می‌شود. اگرچه این امر نیاز به برنامه‌ریزی دقیق دارد و مستلزم کار بسیار زیاد است اما، در درازمدت مؤثرترین استراتژی برای کاهش تهدیدات است. این رویکرد معمولاً باعث می شود گروه شما(سازمان/انجمن/سندیکا) بسیار در دید قرار بگیرد، بنابراین بهنگام مواجهه با تهدیدی بزرگ، بکارگیری روشی برای کمتر دیده شدن و حضور نامحسوس کار دشواری است.

– استراتژی محافظت: رویکردی که بر رویه‌های امنیتی و عناصر محافظتی تأکید دارد. تأثیر استفاده از این روش بطور عمده در کاهش آسیب‌پذیری هاست. این استراتژی مطمئناً می‌تواند همراه با دو استراتژی دیگر برای تقویت حفاظت مورد استفاده قرار گیرد.

– استراتژی بازدارندگی: رویکردی که برای محافظت، به تهدید متقابل متکی است. به عنوان مثال، در صورت دریافت تهدید، سازمان ممکن است با طرح شکایت و تشکیل پرونده قانونی علیه شخص تهدید کننده، یا با اعلام و همگانی سازی تهدید دریافت شده، یا پاسخ دادن به فرد خاطی با توضیح عواقب ناشی از تهدید – مانند محکومیت بین المللی، میتواند واکنش نشان دهد. این رویکرد فقط باید در صورتی مورد استفاده قرار گیرد که شما اطلاعات دقیق و متحدین قدرتمندی داشته باشید. هنگام تهیه برنامه های امنیتی خود، این نکته را در نظر بگیرید که چگونه عناصر موجود در استراتژی پذیرش، محافظت و بازدارندگی می توانند لیست گزینه هایی را که در اختیار دارید، گسترش دهند.

توصیه‌هایی برای تدوین یک برنامه امنیتی

در بسیاری از فعالیت های مدنی و کارگری این ریسک وجود دارد که اگر اعضای با تجربه تر و فعال تر، مسئولیت برنامه‌ریزی و مدیریت امنیتی را به گونه‌ای انجام دهند که ظرفیت انجام این امور درسایر اعضای گروه ایجاد نشود، در صورت حذف شدن این رهبران باتجربه، تشکل کارگری فلج خواهد شد. بنابراین بهتر است که برنامه امنیت شخصی با تمرکز بر افراد و موقعیت‌های خاص آنها تدوین شود و در کنار آن در مناسبات انجمنی به رویه‌ای حفاظتی برای کل اعضای انجمن/گروه در مقابل تهدیدهای امنیتی تبدیل شود. برای تدوین این برنامه، لازم است به نکات زیر توجه کنیم:

مدیریت احساسات

تحت‌ نظر بودن و آزار واذیت شدن باعث ایجاد ترس، بی اعتمادی، فرسودگی و بدگمانی کنشگران می­شود. بدگمانی به این معنی است که شما آنقدر به سایر افراد مشکوک هستید که قادر به انجام کارهایی که باید انجام دهید، نیستید. عضو جدید اگر احساس کند ناچار است به همه ثابت کند که مامور امنیتی نیست احساس ناخوشایندی خواهد داشت. همچنین در صورتی که افراد احساس ترس کنند و تحت فشار باشند، تصمیم‌گیری عاقلانه برای اعضای گروه دشوار خواهد بود. سعی کنید آرام، واقع بین و معقول باشید. منابع زیادی در مورد چگونگی استوار و آرام ماندن وجود دارد، از تنفس آهسته، تا صرف وقت برای استراحت و ورزش و فقط وانمود کردن آرامش، که عصبی بودن شما به دیگران سرایت نکند. اگر گروه شما نگران تحت نظر بودن است و بسیاری از عواملی که نظر ماموران امنیتی را به شما جلب می­کند، تجسم می­کند و یا اینکه به طور جدی سرکوب را تجربه می­کنید؛ آشکارا درباره ترس و نگرانی افراد صحبت کنید. در مورد سناریوهای واقع بینانه صحبت کنید. صحبت در مورد ترس و درک اینکه افراد دیگر در نگرانی­های شما شریک هستند می‌تواند از این ترس و وحشت بکاهد. راه اندازی فعالانه نظام حمایتی برای مقاومت در برابر مداخلات و فشارهای ماموران امنیتی مانند انتخاب وکیل برای خود و گروه تان نیز می تواند ظرفیت عاطفی و ذهنی گروه را برای مقابله با آزار و اذیت افزایش دهد.

مهربان و پشتیبان باشید

و در ادامه بحث پشتیبانی … مردم به دلایل زیادی ممکن است نسبت به تهدیدات فعالان کارگری همدلی نکنند اما عقل سلیم به ما می‌گوید که افراد در مورد کسانی که با آن­ها با احترام رفتار می­کنند یا دوستان و متحدین قوی، بیشتر همدلی می­کنند. نوشتن نامه­ها، سازماندهی کمک­های مالی برای هزینه های دادرسی و ملاقات با کنشگران در زندان همه به افراد آسیب‌پذیر کمک می­کند تا احساس قدردانی و دوستی کنند. این امر باعث می­شود در ازای مدت کوتاه­تر حبس، اطلاعات کمتری در مورد دوستان و جنبش­شان به اشتراک بگذارند.

یکی از موثرترین راه­های مقابله با تحت نظر بودن و آزار و اذیت شدن این است که افراد سال­ها به فعالیت خود متعهد باشند و دیگران را نیز به همین کار ترغیب کنند. تجربه غالباً به اعتماد به روابط، صبر و روشن­بینی منجر می­شود. البته راه‌های زیادی برای تقویت تعهد وجود دارد اما یک راهکار مفید ایجاد گروهی (جامعه کنشگرانی) است که افراد از بودن در آن لذت می برند.

رفتار بد را متوقف کنید

یکی دیگر از رویکردهای مثبت به مسئله نفوذ، تمرکز بر از بین بردن رفتار بد است. صرف­نظر از اینکه فردی مامور امنیتی است یا خیر، اگر یکی از اعضای گروه به طور مداوم فعالیت‌ها را مختل می‌سازد، دروغ می­گوید، دائما در مورد سایر اعضای گروه شایعه پراکنی می­کند، وظایف خود را انجام نمی­دهد و/ یا بندرت از پروتکل تصمیم‌گیری پیروی می­کند، درست است که از او بخواهید دست از این کارها بردارد و در صورت عدم توجه به شما، بخواهید که گروه را ترک کند. این یک مثال عالی از یک عمل فرهنگ امنیتی است که به جای کاهش اثربخشی شما، کارایی شما را افزایش می­دهد.

در پی جذب نیرو باشید

بسیاری از کنشگران خط­مشی درهای باز را اتخاذ می­کنند که براساس آن بیشتر افراد به راحتی می­توانند به آن اقدام محلق شوند، مشروط بر اینکه بدون در نظر گرفتن اینکه برخی از این افراد مامور امنیتی هستند یا خیر، به ماموریت گروه بپیوندند و به کار متعهد شوند. این امر برای جذب و ایجاد قدرت گروه شما بسیار عالی است. گروه­های دیگر شرایط و محدودیت­هایی را برای پیوستن افرادی تعیین می­کنند. برخی از افراد فقط با کسانی که سال­هاست آن­ها را می شناسند کار می­کنند. برخی دیگر فقط با افرادی که توسط یک عضو معتبر معرفی شده­اند و یا به طریقی مورد تحقیق قرارگرفته­اند کار می‌کنند. برخی گروه ها اعضای جدید را به طور مرحله ای می‌پذیرند و به تدریج وارد کار می‌کنند. اگر برای تحقق هدف خود فقط به چند نفر احتیاج دارید، آنگاه سیاست درهای بسته ممکن است برای شما مفید باشد، اما اکثر گروه­ها به پیوستن مداوم افراد بستگی دارند و از یک سیاست درب باز پیروی می­کنند. خط مشی شما هرچه هست، اطمینان حاصل کنید که به طور مداوم آن را برای همه کسانی که می‌خواهند به گروه شما بپیوندند، دنبال می­کنید.

مواظب آنچه بر زبان می ­‌آورید، باشید

بهتر است چیزی را که نمی‌خواهید در دادگاه یا در موارد مشابه علیه شما استفاده شود بر زبان نیاورید. این بدین معناست که در مورد چیزهای غیرقانونی یا حساسی که انجام داده‌اید یا ممکن است انجام دهید، صحبت، خودستایی، شوخی یا اغراق نکنید.

تصمیم گیری دموکراتیک در کنشگری های صنفی و کارگری

سرکوب، گرایش به گروه­هایی دارد که سلسله مراتبی و گزینشی­تر هستند زیرا می­خواهند خود را از اعضای اخلالگر و… جدا کنند. کنشگران ممکن است تصمیم بگیرند که مخفیانه با تعداد کمی از اعضای قابل اعتماد و باتجربه تصمیم­گیری کنند. داشتن یک گروه دموکراتیک با فرایند تصمیم­گیری منصفانه و شفاف برای فرهنگ امنیتی مناسب است. مختل کردن گروهی که افراد معدودی در آن تصمیم­گیرنده هستند آسانتر از مختل کردن گروهی است که قدرت را به اشتراک می­گذارند و گروه رهبری تشکیل می­کنند. این مسئله نیز صحیح است که یک فرایند تصمیم گیری اجماعی می تواند ایجاد اختلال در فرایند را برای یک یا دو عضو مخالف، مثلاً با جلوگیری از پیشنهادها، ساده­تر کند. این مسئله را می­توان به روش­های دیگری غیر از متوسل شدن به پنهان­کاری یا سلسله مراتب برطرف نمود. مداخله تسهیل‌گران قوی و با تجربه می تواند موثر باشد. گروه ها همچنین ممکن است آشکارا روند تصمیم گیری را به نوعی تغییر دهند، شاید آن را به اجماع منهای یک (که بدان معنی است که حتی اگر یک نفر معترض باشد پیشنهاد تصویب می­شود) یا ۸۰٪ اکثریت آراء تغییر دهند.