داوطلب وبسایت داوطلب
به گزارش داوطلب؛ خشونت مبتنی بر جنسیت یکی از شایع ترین موارد نقض حقوق بشر در جهان است. بیش از ۳۵ درصد از زنان در سراسر جهان خشونت فیزیکی و یا جنسی را تجربه کرده‌اند و بین ۴۰ تا ۵۰ درصد از زنان یکی از اشکال آزار جنسی را در محیط کار تجربه می‌کنند. بسیاری از کارشناسان مسائل مرتبط با جنسیت معتقدند، سیاست‌ها و اقدامات پیشگیرانه و حمایتی دولت‌ها می‌تواند به توقف آزار مبتنی بر جنسیت خاتمه دهد.گرچه برخی از دولت‌ها از جمله جمهوری اسلامی ایران، بیش از یک دهه است که تصویب لوایحی چون «لایحه منع خشونت علیه زنان» را به تعویق انداخته و از الویت رسیدگی خارج کرده‌اند اما تعدد موارد و گزارشهای مرتبط با آزار مبتنی بر جنسیت، بسیاری از نهادهای بین‌المللی از جمله سازمان جهانی کار را بر آن داشته تا با تصویب کنوانسیون‌های جدید ضمن پیشگیری از تداوم خشونت در محیط کار؛ از حقوق قربانیان آزار دفاع کنند. تشکل‌های و اتحادیه‌های کارگری بسیاری اکنون در تلاش هستند تا از دولت‌ها بخواهند با پیوستن به کنوانسیون ۱۹۰ سازمان جهانی کار که منع خشونت و آزار را هدف قرار داده است، به روند موجود به ویژه در محیط کار خاتمه دهند. گرچه جمهوری اسلامی ایران، همچنان به کنوانسیون‌های بنیادین سازمان جهانی کار یعنی کنوانسیون ۸۷ و ۹۸ که حق سازماندهی، آزادی انجمن‌ها و مذاکره جمعی را به رسمیت می‌شناسد؛ نپیوسته اما وجود نهادهای صنفی روزنامه‌نگاران در ایران؛ این الزام را برای آنها ایجاد می‌کند تا پیگیرانه از دولت بخواهند به کنوانسیون‌هایی که حقوق بنیادین کار را تضمین می‌کنند، بپیوندد.
در همین راستا اتحادیه بین‌المللی روزنامه‌نگاران(IFJ) در نتیجه گزارشها و روایت‌های منتشر شده از آزار و خشونت علیه زنان روزنامه‌نگار در محیط کار، تلاش می‌کند تا در کنار سایر اتحادیه‌های کارگری؛ دولت‌ها را متقاعد کند تا با پیوستن به کنوانسیون جدید سازمان جهانی کار (کنوانسیون ۱۹۰) و تصویب قوانین داخلی برای حمایت از قربانیان؛ به خشونت مبتنی بر جنسیت که در محیط کار رخ می‌دهد، پایان دهند. برای رسیدن به این هدف، IFJ از اتحادیه‌ها/ تشکل‌های صنفی روزنامه‌نگاران خواسته تا اقداماتی را برای متقاعدسازی دولت‌ها نسبت به پیوستن به کنوانسیون ۱۹۰ سازمان جهانی کار انجام دهند. اقدامات و دستورالعمل‌های پیشنهادی IFJ به تشکل‌ها/ انجمن‌های صنفی روزنامه‌نگاران شامل موارد زیر است:
۱− با تنظیمِ نامه‌ای، درخواست کنید که با وزرا یا مقامات مسئول مسائل زنان /حقوق بشر و کار دیدار کنید تا در مورد استانداردهای ILO و اینکه چرا مهم است دولت به این کنوانسیون ۱۹۰ بپیوندد، صحبت کنید. نمونه نامه ای را ببینید که می توانید به دولت خود ارسال کنید.( IFJ نمونه نامه را در وبسایت خود بارگذاری کرده است.)
۲− با سیاستمداران محلی (مسئولان شورای شهر و شهرداری‌ها) که با تشکل‌ها یا انجمن‌های صنفی روزنامه‌نگاران یا زنان ارتباط دارند، تماس بگیرید و با آنها در مورد خشونت و آزار و اذیت در محیط کار صحبت کنید. از آنها بخواهید در حزب یا جناح سیاسی خود لابی کنند تا دولت هرچه سریعتر به کنوانسیون جلوگیری از خشونت در محیط کار بپیوندد.(IFJ نمونه کمپینی با موضوع مذاکره با سیاستگذاران محلی را در وبسایت خود بارگذاری کرده است)
۳− اعضای تشکل یا انجمن صنفی را تشویق کنید تا یک نامه استاندارد به سیاستمداران محلی خود بنویسند و از آنها بخواهند از کنوانسیون و توصیه ILO در مورد خشونت و آزار و اذیت در دنیای کار حمایت کنند.
۴− ارائه مستندات مرتبط با خشونت و آزار و اذیت در محیط کار، با تمرکز ویژه بر خشونت مبتنی بر جنسیت، در این زمینه بسیاری تاثیرگذار است. ( IFJ نمونه‌ای از گردآوری مستندات را در وبسایت خود بارگذاری کرده است)
۵− هنگام ملاقات با سیاستگذاران، کارگرانی را که تحت تأثیر خشونت و آزار و اذیت در محیط کار قرار گرفته‌اند (مثلاً کارگران زن، کارگران مهاجر، کارگران معلول، کارگران غیررسمی یا شاغل در اقتصاد زیرزمینی) را در هیئت خود بگنجانید.
۶− اعضای حامی مجلس و دولت را تشویق کنید تا در پارلمان در مورد خشونت و آزار و اذیت در محیط کار با تمرکز بر بعد جنسیتی خشونت سوالی بپرسند. از آنها بخواهید در حمایت از کنوانسیون و توصیه ILO بیانیه‌ای عمومی ارائه دهند.
۷− اعضای انجمن صنفی را تشویق کنید تا در برنامه های رادیویی یا به صورت مجازی شرکت کنند و به صورت علنی از سیاستمداران که نسبت به حمایت از کنوانسیون‌ها و پروتکل‌های ILO واکنش نشان نمی‌دهند یا متعهد نیستند، سؤال بپرسند.
۸− با سازمان‌های جامعه مدنی که با خشونت مبتنی بر جنسیت سروکار دارند و توانایی لابی کردن با دولت را دارند، متحد شوید.
علاوه بر این موارد، IFJ اقدامات دیگری برای کمک به توقف خشونت مبتنی بر جنسیت در محیط کار به تشکل‌ها/ انجمن‌های صنفی روزنامه‌نگاران توصیه کرده است:
− مشروحی از جلسات و رویدادهای انجمن صنفی را برای اطلاع‌رسانی و حساس کردن اعضا، فعالان صنفی، افکار عمومی، اعضای تیم‌های مذاکره جمعی با سیاستگذاران، کارشناسان و فعالان حوزه زنان و جنسیت، نهادهای مرتبط با حقوق مهاجران و تشکل‌های کارگری در خصوص موضوعات مرتبط با خشونت و آزار در محیط کار، انتشار دهید.
− در محل کار یا در نزدیکی محل کار، یک جلسه ترتیب دهید که در آن مسائل خشونت ، آزار و اذیت در محیط کار – با تمرکز بر خشونت مبتنی بر جنسیت- مورد بحث قرار گیرد و در نهایت اعضا در مورد استراتژی‌هایی برای از بین بردن خشونت در محیط کار، توافق کنند.
− برای ارزیابی ماهیت و میزان خشونت و آزار در محیط کار خود، نظرسنجی را در میان اعضای انجمن صنفی روزنامه‌نگاران انجام دهید.
− در صورت امکان، داستان‌هایی را از افرادی که به نحوی مورد آزار و خشونت مبتنی بر جنسیت قرار گرفته‌اند جمع‌آوری کرده و به اشتراک بگذارید. این کمک خواهد کرد که نشان دهیم چرا به تصویب کنوانسیون ILO نیاز فوری داریم.
− طوماری تهیه کنید و از دولت خود بخواهید که از کنوانسیون و توصیه ILO در مورد جلوگیری از خشونت، آزار و اذیت در محیط کار حمایت کند.
− از رهبران تشکل های کارگری بخواهید در رویدادهای مهم، در رسانه ها در مورد اهمیت ریشه کنی خشونت در محیط کار و حمایت از کنوانسیون ILO صحبت کنند.
− فعالان و اعضای تشکل/ انجمن صنفی را بسیج کنید تا در مناسبت‌های بین‌المللی، برای درخواست حمایت دولت از کنوانسیون و توصیه ILO، اقداماتی را انجام دهند.
− یک پلتفرم آنلاین در رسانه های اجتماعی برای بروز رسانی ها و اطلاع‌رسانی در خصوص کمپین ایجاد کنید.
− کارگاهی برای رسیدگی به سطح خشونت مبتنی بر جنسیت در رسانه‌های خود ترتیب دهید و مدیران رسانه‌ها را به این کارگاهها دعوت کنید. درباره سیاست‌های موجود برای مقابله با خشونت در محیط کار بحث کنید و درباره نحوه گزارش رسانه‌ها در مورد خشونت علیه زنان تأمل کنید.
مقاله مرتبط:
فراخوان فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران: کمپینی جهانی برای مقابله با آزار زنان در محیط کار!
