اعتماد پایه‌ی اصلی اقتصاد است و «سرمایه اجتماعی» (Social Capital) نظریه‌ای کلیدی در علوم اجتماعی و اقتصاد است که توضیح می‌دهد چگونه اعتماد و شبکه‌های اجتماعی (روابط بین افراد) بر عملکرد اقتصادی (مانند کاهش هزینه‌های معاملاتی و تسهیل همکاری) تأثیر می‌گذارند و برای رشد و توسعه ضروری هستند.
اقتصاددانانی چون «رابرت پاتنام» و «جیمز کولمن» این مفهوم را پررنگ کردند که اعتماد، «چسب و سیمان» برای عملکرد روان بازار و جامعه ضروری است.
امروز مامی‌دانیم که افت سرمایه اجتماعی به اقتصاد ضربه می‌زند و هزینه چنین ضرری را هم آسیب‌پذیرترین افراد جامعه یعنی حقوق‌بگیرهایی عهده‌دار می‌شوند که دستشان به جایی- حتی به یکدیگر- وصل نیست.

با وجود بسیاری از ادعاها دربارهٔ کارایی و شخصی‌سازی هوش مصنوعی، این ادعاها در واقع هزینه‌های پنهان برای معلمان و یادگیرندگان را نادیده می‌گیرند.
هوش مصنوعی اغلب بار کاری معلمان را کاهش نمی‌دهد؛ بلکه زمان را به تهیهٔ دستورات، بررسی و بازنویسی خروجی‌ها، مدیریت داده و حریم خصوصی، و پاسخ به تلاش‌های دانش‌آموزان برای سوءاستفاده از ضعف‌های سیستم منتقل می‌کند. همچنین نگرانی دربارهٔ مدل‌های آموزشی با معلم کمتر یا بدون معلم جدی است.

بیش از سه دهه است که پرستاران، درگیر بی عدالتی و بی نظمی در نظام پرداخت هستند؛ از یک سو در سیستم مالی، کار پرستار به نام پزشک ثبت می شود؛ مدیر پرستاری می گوید تعبیه سوند معده و مثانه، وظیفه پرستار است، اما بیمه سلامت می گوید این ها خدمات پرستاری است و خدمات پرستاری شامل پوشش بیمه نمی شود، بنابراین بیمارستان، این خدمات را به نام پزشک رد می کند و پرداخت هم به پزشک صورت می گیرد؛ ازسوی دیگر برخلاف تصور عمومی، کمبود بودجه در نظام سلامت وجود ندارد، بلکه مسئله اصلی، شیوه ناعادلانه توزیع منابع است. سیستمی که از دهه۷۰ با عنوان «خودگردانی بیمارستان ها» شکل گرفت، باعث ایجاد تبعیض آشکار میان گروه های مختلف شد؛ گروهی خاص با تعریف تعرفه ها و کارانه ها، از مزایای مالی چشمگیر برخوردار شدند، اما پرستاران همچنان در حاشیه ماندند. این تبعیض تاحدی پیش رفت که مجلس در سال۱۳۸۶ قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری را تصویب کرد تا اندکی از این نابرابری جبران شود، اما اجرای این قانون شانزده سال به تعویق افتاد و از سه سال گذشته هم ناقص اجرا می شود.

«زمانی می‌رسد که کارکرد ماشین آن‌قدر نفرت‌انگیز می‌شود، آن‌قدر دل‌خراش که دیگر نمی‌توانی در آن مشارکت کنی؛ حتی به‌طور منفعل. آن‌وقت باید بدن‌هایتان را روی چرخ‌دنده‌ها، روی چرخ‌ها، روی اهرم‌ها و تمام اجزای این دستگاه بگذارید و وادارش کنید بایستد.»

الف) دسترسی آسان و رایگان بودن (آموزش ابتدایی)
-با وجود رایگان و اجباری بودن رسمی، هزینه‌های جانبی (کتب، لباس فرم، کمک‌های داوطلبانه) دسترسی خانواده‌های کم‌درآمد در مناطق محروم را دشوار کرده است.
تبعیض جدی در کیفیت آموزشی بین مدارس دولتی، غیرانتفاعی و مناطق برخوردار/محروم، مفهوم دسترسی آسان را زیر سؤال برده است.

ب) آموزش متوسطه و عالی (دسترسی و برابری):
-محرومیت کامل شهروندان بهایی از ورود به دانشگاه، نقض آشکار اصل عدم تبعیض است.
تبعیضات جنسیتی در برخی رشته‌ها و همچنین هزینه‌های بالای دانشگاه‌ها (دولتی، آزاد، پیام نور) دسترسی برابر اقشار کم‌درآمد را محدود کرده است.

ج) هدف آموزش (توسعه شخصیت و حقوق بشر):
-محتوای آموزشی باید کرامت انسانی، آزادی و برابری را تقویت کند؛ در حالی که کتب درسی اغلب بر حفظ مطالب و تکرار متمرکز هستند. تفکر انتقادی جایگاه شایسته‌ای ندارد و بخش‌های زیادی از آموزش همچنان ایدئولوژیک و طبقاتی باقی مانده است.

• اجرای کامل آیین‌نامه ۸۹/۲۴ معطل‌مانده از سال ۱۳۸۹
• افزایش حقوق و مستمری‌ها متناسب با تورم واقعی
• پرداخت فوری مطالبات و معوقات مزدی و رفاهی
• اجرای همسان‌سازی واقعی حقوق‌ها
• بهبود خدمات درمانی و اصلاح بیمه تکمیلی ناکارآمد
• رفع تبعیض‌ها و ارتقای سطح رفاه بازنشستگان

• ما نزدیک به ده سال است با قرارداد موقت سه ماهه در کارخانه قند خاورمیانه مشغول به کار هستیم.
به علت نبود اضافه کاری و مزایای درست حسابی حقوقمان حداکثر به ۱۴ الی ۱۶ میلیون تومان می رسد و با این تورم و گرانی توانایی زندگی کردن نداریم.
• شورای کارگری را با هزار بدبختی ایجاد کردیم حال که دوره اش تمام شده است و می خواهیم برای دوره جدید شورا اقدام کنیم  مدیریت مخالفت می‌کند و با نفوذی که از بالا و با رئیس اداره کار شوش دارد اجازه نمی‌دهد.
• چند وقت پیش که تجمعاتی داشتیم نهایتا مسئولین شهر آمدند و دخالت کردند و گفتند اتمام حجت کردیم؛ غذای شما برقرار خواهد شد؛ رسانه ای هم شد و در صدا و سیمای خوزستان پخش گردید. اخراجی ها هم به سر کار بازگشتتد؛ ما هم از یک سری مطالبات دیگرمان کوتاه آمدیم.
• اما الان پس از اتمام مدت قراردادمان؛ سه نفر از کارگران به نامهای کریم رضایی کعب؛ یوسف ستاوی و حسین خالقی را تمدید قرارداد نکرده و اخراج کردند.
• هر سال و همیشه کارگران را اطلاعات احضار و تهدید میکند؛ میگویند تجمعاتتان را جمع کنید وگرنه می بریمتان زندان.
مستقیم تهدید به زندان و پرونده سازی میکنند و خیلی صریح و راحت میگویند به جرم همدستی با شبکه های معاند انگ میزنیم و برایتان پرونده می‌سازیم.
اینها را هم اطلاعات و هم دادستان مستقیم به ما می‌گویند.
مدیریت هم با این حمایتها زیر بار نمیرود حق اولیه ی قانونی کارگر را بدهد.